| Summary: | W ostatnich latach potrzeba dyskusji na temat zdrowia psychicznego i jego ochrony na arenie globalnej zwróciła uwagę na ciągle istniejące bariery w dostępie do opieki medycznej wynikające z silnej stygmatyzacji zaburzeń psychicznych i braku otwartego dialogu interdyscyplinarnego. Pomimo rosnącego zainteresowania mediów i wprowadzenia zagadnień zdrowia psychicznego do publicznej debaty, również w Polsce, nadal pokutuje obraz w którym po jednej stronie barykady stoją pacjenci, a po drugiej lekarze, terapeuci, sędziowie i społeczeństwo, które musi być przed pacjentami chronione. Brakuje miejsca, gdzie wszystkie środowiska zaangażowane w tworzenie i funkcjonowanie systemu ochrony zdrowia psychicznego, w tym sami pacjenci i ich rodziny, będą miały okazję wymienić się doświadczeniami i zidentyfikować palące problemy. Bez takiej przestrzeni, w której zgłaszane wątpliwości i konstruktywna krytyka będą stanowiły pierwszy krok do poszukiwania najlepszych rozwiązań, a nie kozła ofiarnego, wszelkie wdrażane zmiany wydają się niekompletne.
|
|---|