„Z czego się śmiejecie? Sami z siebie się śmiejecie!” Internetowy fenomen „Polaków cebulaków” — od szowinizmu antywiejskiego do kulturowej autoterapii

• Main Author: Rydlewski, Michał
• Format: Article in Journal/Newspaper
• Language: Polish
• Published: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego Sp. z o.o. 2020
• Subjects: mem; „Polaki cebulaki”; „typowy Janusz”; szowinizm antywiejski; kulturowa autoterapia; sami
• Online Access: https://wuwr.pl/spm/article/view/11487

Artykuł jest zapiskiem antropologicznym (gatunek zainicjowany przez Wojciecha J. Bursztę) dotyczącym internetowego fenomenu „Polaków cebulaków”, którego najpopularniejszym przedstawicielem jest „typowy Janusz”. Ów fenomen, obecny w przestrzeni internetu dzięki memom, przedostał się także do języka potocznego, stając się nieomal sposobem klasyfikowania określonej części naszego społeczeństwa. Celem refleksji jest wskazanie, że po pierwsze, mimo wyśmiewania zachowań i postaw charakterystycznych dla „Polaków cebulaków”, pewnego stopnia odgórnej pogardy względem nich, są oni społeczno-kulturowym lustrem, w którym przeglądamy się my sami (osoby z wyższym kapitałem kulturowym). Po drugie, „typowy Janusz”, pozwalając nam przejrzeć się w swojej „januszowatości”, sprawia, że akceptujemy jego społeczną obecność, choć jest inny od nas, jest „naszym Innym” (często na przykład członkiem rodziny). W takim ujęciu fenomen „Polaków cebulaków” jest rzadko występującą kulturową autoterapią Polaków, w której oswajamy swoje wiejskie pochodzenie i naleciałości z czasu początków kapitalistycznej przedsiębiorczości. Staram się zatem dostrzec w memach antropologiczną opowieść o nas samych, mającą psychoanalityczny wymiar. Artykuł jest zapiskiem antropologicznym (gatunek zainicjowany przez Wojciecha J. Bursztę) dotyczącym internetowego fenomenu „Polaków cebulaków”, którego najpopularniejszym przedstawicielem jest „typowy Janusz”. Ów fenomen, obecny w przestrzeni internetu dzięki memom, przedostał się także do języka potocznego, stając się nieomal sposobem klasyfikowania określonej części naszego społeczeństwa. Celem refleksji jest wskazanie, że po pierwsze, mimo wyśmiewania zachowań i postaw charakterystycznych dla „Polaków cebulaków”, pewnego stopnia odgórnej pogardy względem nich, są oni społeczno-kulturowym lustrem, w którym przeglądamy się my sami (osoby z wyższym kapitałem kulturowym). Po drugie, „typowy Janusz”, pozwalając nam przejrzeć się w swojej „januszowatości”, sprawia, że akceptujemy jego społeczną obecność, choć jest inny ...