Canis lupus – Wild and Tame, Real and Anthropomorphised, or Over a Hundred Years of the Wolf in Children’s and Young Adult Literature (Selected Problems)
The aim of the article is to analyse the metamorphoses which the Canis lupus species is subjected to in selected examples of children’s and young adult literature. The author of the paper attempts to go beyond the anthropocentric perspective in order to show how the features considered in culture as...
| Published in: | Dzieciństwo. Literatura i Kultura |
|---|---|
| Main Author: | |
| Format: | Article in Journal/Newspaper |
| Language: | Polish |
| Published: |
Uniwersytet Warszawski
2020
|
| Subjects: | |
| Online Access: | https://www.journals.polon.uw.edu.pl/index.php/dlk/article/view/631 https://doi.org/10.32798/dlk.631 |
| Summary: | The aim of the article is to analyse the metamorphoses which the Canis lupus species is subjected to in selected examples of children’s and young adult literature. The author of the paper attempts to go beyond the anthropocentric perspective in order to show how the features considered in culture as wolfish contribute to the creation of the image of the wolf as an animal entering into a relationship with a particular book’s child character. The motifs and artistic devices discussed in the article, such as establishing human-animal relationships, taming, or anthropomorphisation, show the face of the nature-culture border while emphasising its problematic location. The main research material consists of Kazan by James Oliver Curwood (1914), The Wolf Wilder by Katherine Rundell (2015), and Czerwona baśń [A Red Fairy Tale] by Wiktoria Korzeniewska (2020), with contextual references to selected traditional fairy tales and other cultural texts for children and young people. Przedmiotem artykułu jest analiza przekształceń, którym poddawany jest gatunek Canis lupus w wybranych dziełach literatury dziecięcej i młodzieżowej. Autorka tekstu podejmuję próbę wyjścia poza perspektywę antropocentryczną w celu wskazania, w jaki sposób cechy uznawane w kulturze za wilcze przyczyniają się do kreowania ogólnego wizerunku wilka jako zwierzęcia wchodzącego w relację z dziecięcym bohaterem literackim. Motywy i zabiegi artystyczne omówione w artykule, takie jak nawiązywanie relacji z człowiekiem, oswajanie czy antropomorfizacja, ukazują oblicze granicy natura – kultura z jednoczesnym podkreśleniem jej problematycznego położenia. Naczelny materiał badawczy stanowią utwory Szara Wilczyca Jamesa Olivera Curwooda (1914), Wilczerka Katherine Rundell (2015) oraz Czerwona baśń Wiktorii Korzeniewskiej (2020), a kontekstowo przywołane zostają wybrane baśnie tradycyjne i inne teksty kultury dziecięcej i młodzieżowej. |
|---|