| Summary: | De extreem hoge leeftijden die de noordkromp kan bereiken wekken ieders ontzag. Het voorkomen van dergelijke langlevende soorten met een populatie waarin oude individuen goed vertegenwoordigd zijn, heeft behalve een biologische ook een ecologische betekenis. Het wijst op het feit dat de soort enerzijds brede tolerantiegrenzen heeft en anderzijds dat het ecosysteem waar de soort deel van uitmaakt, een grote mate van stabiliteit kent. Op grond van de vele studies die het NIOZ (Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee) uitgevoerde in de Oester Gronden en op het Friese Front, wordt verondersteld dat het lokale benthisch ecosysteem onder invloed van bodemvisserij de laatste decennia een sterke verandering heeft doorgemaakt. Nauwkeurige verificatie van deze bewering is onmogelijk gebleken doordat onbeviste referentie gebieden ontbreken. In de toekomst kunnen de voorgestelde beschermde gebieden op het Nederlandse deel van het continentale plat echter een sleutelrol spelen in het verkrijgen van dergelijke kennis; d.w.z. inzicht verschaffen in de visserijeffecten op het nivo van het benthisch ecosysteem. Het is daarbij de vraag of de maatregelen die het gebied beogen te beschermen voldoende zijn. Een andere vraag is hoe de ontwikkeling van het gebied gevolgd kan worden. De noordkromp (Arctica islandica) wordt op grond van zijn hoge maximale leeftijd en zijn kwetsbaarheid voor bodemvisserij geacht één van de soorten te zijn die een duidelijke signaal functie heeft voor de Oester Gronden en het Friese Front. In deze literatuurstudie wordt getracht een overzicht te geven van populatiekenmerken van deze soort die gebruikt kunnen worden voor de beoogde signaleringsfunctie. Daarnaast wordt aangegeven met welke kennisaanvulling in de toekomst de waarde van deze ecosysteemindicator vergroot kan worden.
|
|---|