| Summary: | "Związki teatru Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego z kulturą niską są oczywiste od początku ich teatralnej kariery. Z jednej strony sami twórcy konsekwentnie odżegnywali się od tradycji teatru wysokiego, elitarnego, skierowanego do publiczności postrzegającej sztukę jako formę manifestacji społecznego prestiżu, którą ironicznie nazywali „Aspirującą Publicznością”, siebie sytuując po stronie wielbicieli gatunków i form przez tę publiczność pogardzanych i odrzucanych. Na horyzoncie ich artystycznych zainteresowań znalazły się zatem farsa, burleska czy musical, które w różnym stopniu inspirowały rozwiązania formalne w realizowanych spektaklach. Z drugiej strony dobór tematów oraz sposób konstruowania narracji i bohaterów był wielokrotnie łączony przez krytyków – zwłaszcza nieprzychylnych ich twórczości – właśnie z kabaretem, a więc sztuką niższą, budzącą wątpliwości co do jej artystycznego statusu".
|
|---|