| Summary: | „Jak się żyło? W zgodzie z sąsiadami i ciesząc się pracą. […] Pochodzenie miało takie mniej więcej znaczenie jak kolor oczu lub kolor włosów. Była to inność, z której można było się uczyć życia. […] Do mnie dotarło wtedy, że różnica jest tylko w języku” (s. 65–66). To pełne entuzjazmu wyznanie, swego rodzaju zadziwienie harmonią stosunków międzyludzkich, jawna afirmacja cudzej odmienności nie pochodzi z utworu literackiego zaliczanego do „małoojczyźnianego” nurtu, lecz stanowi fragment relacji jednego z wielu bohaterów, którym Mirosław Maciorowski poświęcił cykl swoich reportaży. Autor spisując wspomnienia pojedynczych osób, oddał tym samym głos zbiorowemu doświadczeniu kilku pokoleń Polaków. Skupienie się na jednostkowych przeżyciach pozwoliło mu wieloaspektowo naświetlić niełatwą powojenną historię. Opowieści jej uczestników i świadków, choć z oczywistych względów tak różnorodne i do siebie nieprzystające, ukazują jednak pewną spójną wizję tamtych czasów. Recenzja: Sami swoi i obcy : reportaże z Kresów na Kresy / Mirosław Maciorowski. - Warszawa : Agora, 2011. - 127, [2], 271 s. : il. (w tym kolor.) 23 cm.
|
|---|