Bottom-up and top-down forces in a tropical intertidal ecosystem:The interplay between seagrasses, bivalves and birds
Zeegrassen zijn zogenaamde ‘biobouwers’ en zijn de basis voor veel kustecosystemen. Het Waddengebied Banc d’Arguin is zo’n kustgebied. Het zeegras Zostera noltii hier barst van het leven waar o.a. de kanoet (Calidris canutus canutus) van leeft. Zeegrassen hebben een belangrijke sturende rol als fund...
| Summary: | Zeegrassen zijn zogenaamde ‘biobouwers’ en zijn de basis voor veel kustecosystemen. Het Waddengebied Banc d’Arguin is zo’n kustgebied. Het zeegras Zostera noltii hier barst van het leven waar o.a. de kanoet (Calidris canutus canutus) van leeft. Zeegrassen hebben een belangrijke sturende rol als fundering van onderuit het ecosysteem (bottom-up). Ze creëren geschikte leefomstandigheden voor zichzelf én voor veel andere soorten. Zeegrasvelden die cruciaal zijn voor de biodiversiteit en kustbescherming worden echter op een onverwachte manier bedreigd door klimaatverandering. Door droogte en hittegolven stopt zeegras met het leveren van zuurstof aan schelpdieren (Loripes lucinalis) die samenleven met sulfide-etende bacteriën. Hierdoor sterven de schelpdieren en hun bacteriën, waarna ophopend sulfide in de zeebodem het zeegras vergiftigt. Kanoeten beschikken over een uniek zintuig in het puntje van hun snavel waarmee ze efficiënt prooien kunnen detecteren zonder direct contact. Men zou verwachten dat kanoeten in staat zouden moeten zijn om Loripes weg te eten. Maar wat blijkt in hoge zeegras dichtheden verbergt zeegras indirect zijn detoxificerende schelp. In combinatie met de toxiciteit van de schelpen voorkomt dit een sterke doorwerking op het systeem van bovenaf (top-down). Een computer model liet zien dat de stabiliseerde werking van het mutualisme weldegelijk kon worden verstoord door kanoeten. Het model liet zien dat in afstervend zeegras kanoeten mogelijk in staat waren om het afsterf proces te versnellen. Door hier de resterende Loripes weg te eten nam het giftige sulfide toe. Daarom kunnen we concluderen dat het top-down effect van kanoeten waarschijnlijk een cumulatief effect is wat het afsterven van het zeegras doet versnellen. Seagrasses are called 'ecosystem engineers' and are essential for many coastal ecosystems. The intertidal area Banc d'Arguin is such coastal area. The seagrass Zostera noltii here bursting with life, where the red knot (Calidris canutus canutus) lives and feeds from the benthic ... |
|---|