International relations status quo in the Arctic
Climate change observed in the Arctic transforms its geopolitics. It means easier mineral resources exploitation and opening of the new shipping routes. These factors combined result in increasing competition for power there, territorial claims over Arctic Ocean parts for example. Author claims that...
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article in Journal/Newspaper |
| Language: | Polish |
| Published: |
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
2018
|
| Subjects: | |
| Online Access: | https://bibliotekanauki.pl/articles/540019.pdf https://bibliotekanauki.pl/articles/540019 |
| Summary: | Climate change observed in the Arctic transforms its geopolitics. It means easier mineral resources exploitation and opening of the new shipping routes. These factors combined result in increasing competition for power there, territorial claims over Arctic Ocean parts for example. Author claims that relatively small presence of Kenneth N. Waltz’s structural realism is an untapped potential as a theoretical framework within the Arctic international relations research. It seems as an useful tool for its description and explanation. The aim of the article is therefore the operationalization of a given theory into the object of research. Author analyses the Arctic international relations especially from the realistic perspective through the balance of power principle and its status quo concept. He describes geopolitical potential of the region, Arctic States rivalry, conflict capability and intensification of the international relations manifested in the idea of cooperation within so–called Arctic Five. Author explains, why the status quo is observed in this research area, following the rules of structural realism, despite the changes occurring in the Arctic, what constitutes its hypothesis. Zmiany klimatu obserwowane w Arktyce przekształcają geopolityczne znaczenie tego regionu. Oznaczają łatwiejszą eksploatację surowców mineralnych oraz otwarcie nowych tras żeglugowych. Wzmaga się więc międzynarodowa rywalizacja, co przejawia się choćby w roszczeniach terytorialnych do części Oceanu Arktycznego. Niewykorzystanym potencjałem w oczach autora wydaje się być stosunkowo mała obecność realizmu strukturalnego Kennetha N. Waltza jako ram teoretycznych w badaniach nad stosunkami międzynarodowymi w Arktyce. Celem artykułu jest operacjonalizacja tej koncepcji w badaniach geopolitycznych Arktyki. Autor analizuje stosunki międzynarodowe w Arktyce szczególnie przez pryzmat realistycznej zasady równowagi sił i wynikającej z niej koncepcji status quo. Opisany jest potencjał geopolityczny, rywalizacja państw arktycznych i ... |
|---|