| Summary: | Moving from the premise that the course of global trade is changing; The aim of this study is to discuss how Turkey should take economic and political positions according to newly emerging trade routes that revive in economic terms and rise in the Eastern Hemisphere. As a result of the economic policies that have been renewed in the region after the change of the administrative form of the People's Republic of China and Russia, the mentioned geographies are rapidly approaching the threshold of a new revolution. It is highly probable that the effect of this revolution will have an economic and political impact on the whole world. Due to the historical and economic ties with the region, Turkey is obliged to make an active role as an actor or passive as an observer in the East Hemisphere, either within or without the demand. Compared with the EU region in terms of population density, underground resources and market opportunities, the economic potential of future of the zone, which is under the control of the Shanghai Cooperation Organization, is striking. In addition, the Arctic Ocean, which started to appear as a stable and short alternative route in the future as a result of global warming, has the potential to become a new 'Silk Road' in the trade between East and West Hemispheres. In this process, it is inevitable that Turkey will establish new economic and political relations with Asia. Türkçe: Küresel ticaretin seyrinin değişmekte olduğu ön kabulünden hareketle; bu çalışmanın amacı, ekonomik anlamda yükselen Doğu Yarımküre'de tekrardan canlanan ve yeni yeni şekillenen ticaret yollarına göre Türkiye'nin nasıl bir ekonomik ve politik pozisyon alması gerektiğini tartışmaktır. Çin Halk Cumhuriyeti’nin ve Rusya’nın yönetim şekillerinin değişmesi sonrasında bölgede yenilenen ekonomik politikalarının bir sonucu olarak bahse konu coğrafyalar yeni bir devrimin eşiğine hızla yaklaşmaktadır. Bu devrimin yaratacağı etkinin bütün dünyayı ekonomik ve politik olarak etkilemesi kuvvetle muhtemeldir. Bölge ile tarihi ve ekonomik bağları nedeniyle Türkiye'nin Doğu Yarımküre‘de, isteği dâhilinde ya da haricinde, oyuncu olarak aktif rol almak ya da gözlemci olarak pasif kalmak yönünde bir tercih yapma zorunluluğu doğmaktadır. Nüfus yoğunluğu, yer altı kaynakları ve pazar imkânları bakımından AB bölgesi ile kıyaslandığında, Şangay İşbirliği Örgütü’nün hâkimiyet alanında kalan bölgenin geleceğinin ekonomik potansiyelinin daha parlak olduğu göze çarpmaktadır. Ayrıca küresel ısınma neticesinde gelecekte istikrarlı ve kısa bir alternatif rota olarak ön plana çıkmaya başlayan Arktika Okyanusu, Doğu ile Batı Yarımküreler arasındaki ticarette yeni bir ‘İpek Yolu’ olma potansiyeli taşımaktadır. Bu süreçte Türkiye'nin Asya Kıtası ile yeni ekonomik ve siyasi ilişkiler kurması kaçınılmazdır.
|
|---|