| Summary: | Í þessari ritgerð verður fjallað um spurninguna hver afstaða Íslendinga til tónlistar- og ráðstefnuhúss í Reykjavík er eftir bankahrunið árið 2008. Hvort að Íslendingar telji að opinberir- eða einkaaðilar ættu frekar að sjá um að reka tónlistarhúsið, og hvort tónlistarhúsið styrki tónlistargeirann í landinu og efli nýsköpun. Skoðað verður hvort almenningur telji að tónlistarhúsið verði hámenningarleg stofnun. Fjallað verður um það hvernig almenningur forgangsraðar, þegar kemur að útgjöldum til menningarmála, tengt efnishyggju og síð-efnishyggju. Helstu niðurstöður eru þær að almenningur er jákvæður gagnvart tónlistar- og ráðstefnuhúsinu almennt, og telur að húsið komi til með að skipta máli fyrir tónlistargeirann. Almenningur telur hins vegar að opinberir aðilar, ríki og borg eigi ekki að koma að uppbyggingu og rekstri hússins vegna þess að starfsemin fellur undir hámenningu.
|
|---|