Á öðru stigi vitundar. Tilraun til leiklistarrannsóknar

Geisladiskur fylgir prentuðu eintaki ritgerðarinnar Þessi ritgerð fjallar um tilraun til leiklistarrannsóknar sem gerð var sumarið 2010. Rannsóknin byggir á hugmyndafræði Antonin Artaud um leikhúsið og hugmyndum og vinnuaðferðum sem Jerzy Grotowski þróaði um list leikarans. Báðir þessir leikhúsmenn,...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Hrefna Lind Lárusdóttir 1985-
Other Authors: Háskóli Íslands
Format: Thesis
Language:Icelandic
Published: 2011
Subjects:
Online Access:http://hdl.handle.net/1946/7524
Description
Summary:Geisladiskur fylgir prentuðu eintaki ritgerðarinnar Þessi ritgerð fjallar um tilraun til leiklistarrannsóknar sem gerð var sumarið 2010. Rannsóknin byggir á hugmyndafræði Antonin Artaud um leikhúsið og hugmyndum og vinnuaðferðum sem Jerzy Grotowski þróaði um list leikarans. Báðir þessir leikhúsmenn, Artaud og Grotowski, eiga það sameiginlegt að hafa sótt innblástur til ritúalsins þar sem með endurteknum hreyfingum er komist á annað stig vitundar sem kalla má nokkurs konar leiðslu. Sex leikarar tóku þátt í tilrauninni. Þeir völdu sér hver um sig einræður úr leikritum eftir William Shakespeare sem ég benti þeim á. Auk leikara fékk ég til liðs við mig myndlistarmann og tónlistarmann sem áttu mikinn þátt í allri vinnu hópsins. Einnig tóku þátt aðrir aðstendendur sem tóku að sér myndatöku og aðstoðuðu við uppsetningu á verkinu. Eftir að hafa lært texta sína og stundað vel skilgreindar og markvissar líkamlegar æfingar á æfingaferlinu var haldið spunamaraþon þann 17. júlí þar sem leikararnir spunnu samfellt í fimm klukkustundir í kringum æfingarnar. Í ritgerðinni er greint frá því sem gerðist í maraþoninu þennan tiltekna dag og útskýrt hvernig frásögnin lá í byrjun dags í textanum sjálfum. Þegar líða tók á daginn færðist frásögning yfir í líkamlega tjáningu með augljósa rót í æfingunum. Jafnframt mátti greina aukna gagnkvæma hlustun leikaranna, líkama þeirra, svo og samspil tónlistar og textans við vinnu leikaranna. Þessa hlustun og samspil má rekja til ástands sem myndaðist eftir að leikararnir yfirstigu það sem kalla má þreytuþröskuld. Upplifun Kristínar Rósar Birgisdóttur sem vitnað er til í ritgerðinni er ástand sem vafalaust má kalla leiðslu. Í æfingavinnunni og þeirri aðferðafræði sem beitt var í ferlinu mynduðust þrír hápunktar sem voru yfirfærðir í sýningarrýmið Gallerí Crýmó við Laugaveg í Reykjavík. Undir lok ritgerðarinnar er fjallað um afrakstur rannsóknarinnar, sýningu sem bar heitið Shakespeare í stykkjatali og var sýnd á sviðslistahátíðinni ArtFart í ágústmánuði 2010. Sýningin er einkum greind í ljósi ...