| Summary: | Rannsóknin var gerð árin 1996–1998 og var megintilgangurinn að skoða hversu aðgengileg vísindarit voru raunvísindamönnum á nokkrum íslenskum rannsóknarstofnunum og hvernig þeir fylgdust með á sérsviði sínu. Rannsóknin var þríþætt og var beitt bæði megindlegum og eigindlegum rannsóknaraðferðum. Þær fyrrnefndu fólust í greiningu tilvitnana og könnun meðal vísindamannanna og hinar síðarnefndu í opnum viðtölum við þá. Með tilvitnanagreiningu var skoðuð staðsetning heimilda sem starfsmenn á fimm rannsóknarstofnunum á sviði raunvísinda í Reykjavík vitnuðu til árin 1994 og 1995. Leiddi hún í ljós að 83% þeirra íslensku ritverka sem vitnað var í fundust á bókasöfnum stofnananna en tæp 65% erlendu ritverkanna. Hægt var að fá um 97% greina í erlendum fagtímaritum sem vitnað var í á viðkomandi bókasöfnum eða útvega þær frá öðrum söfnum á Íslandi eða á hinum Norðurlöndunum. Stutt spurningakönnun um heimildir, sem send var 85 vísindamönnum (21 konu og 64 körlum) á sömu rannsóknarstofnunum, leiddi í ljós að flestar tilvitnanir höfðu menn fundið í heimildalistum og næstflestar höfðu félagar bent þeim á. Frá félögum fékk fólk einnig mikið af þeim ritum sem það vitnaði til en meirihlutinn fékkst á bókasafni stofnunar eða í millisafnaláni. Í opnum viðtölum við 15 raunvísindamenn (5 konur og 10 karla) á níu stofnunum kom fram að sambönd við aðra vísindamenn, vinna í innlendum og erlendum teymum og ráðstefnur væru mikilvægustu þættirnir í að fylgjast með í faginu, auk þess að fylgjast reglulega með efni 2–11 tímarita sem flestir gerðu. Sumir treystu eingöngu á félaga en aðrir notuðu fjölbreyttar aðferðir. Meginniðurstöður voru þær að ritakostur ásöfnum stofnananna svaraði þörfum vísindamannanna nokkuð vel, þótt það væri misjafnt eftir stofnunum.
|
|---|