| Summary: | Þessi ritgerð er einsögurannsókn á tilfinningalífi ungs manns, Gísla Guðmundssonar, sem fæddist og dó á síðari hluta 19. aldar. Hann upplifði miklar breytingar á þeim 25 árum sem hann lifði. Gísli fæddist árið 1859 og ólst upp í Austur-Húnavatnssýslu. Hann varð stúdent frá Lærða skólanum í Reykjavík árið 1882 og hélt síðan til Kaupmannahafnar til að mennta sig meira. Sumarið 1884 framdi hann sjálfsvíg með því að kasta sér útbyrðis af ferju milli Árósa og Kaupmannahafnar. Gísli skildi eftir sig dagbækur, smásögur og önnur skrif sem veita nokkra innsýn í hugarheim hans síðustu árin. Markmið rannsóknarinnar er að draga saman þá þætti í lífi Gísla sem hugsanlega hafa haft áhrif á tilfinningalíf hans og valdið honum þessari miklu vanlíðan. Í gegnum þá texta sem hann skildi eftir sig verður reynt að skyggnast inn í tilfinningalíf hans allt frá barnæsku og fram að sjálfsvíginu. Skoðað verður hvernig hugtakið tilfinningasamfélag nýtist til að skilja þau áhrif, sem fólk í hans nánasta umhverfi, áföll sem hann varð fyrir og hugmyndir sem hann kynntist um lífið og tilveruna, höfðu á sálarlíf hans. Það reyndist gagnlegt að beina athyglinni sérstaklega að þeim atriðum í skrifum Gísla sem lýstu tilfinningum hans beint eða óbeint og skoða þau áhrif, sem mismunandi tilfinningasamfélög sem hann tilheyrði, höfðu á hann. Með því að nota dagbækur Gísla og aðra persónulega texta hans var hægt að færa rök fyrir því að skortur á nánum tilfinningatengslum hafi valdið honum mestu hugarangri þó að margir aðrir samverkandi þættir hafi skipt máli.
|
|---|