| Summary: | Í þessari ritgerð er fjallað um rétt fatlaðs fólks sem hefur búsetu á sambýlum í Reykjavík og rétt þeirra til að ráða starfsmannavali sínu. Í ritgerðinni er farið yfir tvö sjónarhorn á fötlun sem hafa hvað mest haft áhrif á hugsunarhátt samfélagsins. Þá er farið yfir bæði stefnu Reykjavíkur í málefnum fatlaðra sem og skyldur starfsmanna. Þróun lagasetningar á Íslandi er svo yfirfarinn. Samningur Sameinuðu þjóðanna, staða hans í réttarkerfinu og túlkun er svo loks dreginn upp til þess að setja í samhengi réttar óvissuna sem fatlað fólk á Íslandi lifir við. Tilgangur þessarar ritgerðar er að varpa enn frekar ljósi á raunveruleika sem sumt fatlað fólk býr við. Veruleika að ráða ekki frá hverjum það fær aðstoð. Ritgerðin var unnin með gagnaöflun úr greinum, bókum, vefsíðum, lögum, samningi Sameinuðu þjóðanna og efni tengt honum. Helstu niðurstöður ritgerðarinnar eru að svo lengi sem samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks hefur ekki verið lögfestur standa réttindi þessa einstaklinga á óstöðugum grunni. Þó svo Reykjavíkurborg sé að reyna að taka skrefið að fatlað fólk ráði starfsmannavali sínu sjálft með stefnu sinni í málaflokknum þá sé lögfesting samningsins nauðsynlegur hluti í því ferli. Stefnt er á að lögfesting eigi sér stað árið 2020 og því er þessi umfjöllun eitt af mörgum umhugsunarefnum sem því mun fylgja.
|
|---|