| Summary: | The British-American poet W.H. Auden (1907-1973) was one of the most influential literary figures of the twentieth century. With extensive reference to the medieval sources themselves, this thesis traces the use of Old Norse literature in his poetry. Unlike other prominent twentieth-century medievalist poets, Auden does not use this literature to develop a historical connection between his own locality and other Norse diasporic areas. Providing context from other elements in his work, this thesis demonstrates instead that Auden’s use of Old Norse literature was as a part of his wider idea of “the North”, incorporating the north of England as well as the real landscape of Iceland. Ultimately, he articulated this idea of North as “barbaric”, a refuge from the implied “civilisation” of the south. This thesis adds to knowledge about the continued reception of Iceland’s medieval literature by demonstrating how creative engagement with Old Norse literature played a significant role in the work of one of the most important poetic voices of the twentieth century. Ensk-bandaríska ljóðskáldið W.H. Auden (1907–1973) var meðal áhrifaríkustu bókmenntamanna tuttugustu aldarinnar. Í ritgerðinni eru rakin spor íslenskra miðaldabókmennta í ljóðlist Audens með vísun til fjölda miðaldaheimilda. Ólíkt ýmsum öðrum þekktum ljóðskáldum sem ortu um miðaldir á tuttugustu öld nýtti Auden heimildirnar ekki til þess að koma á sögulegum tengslum milli eigin umhverfis og norrænna miðalda. Í ritgerðinni er litið á fleiri þætti í ljóðlist Audens og færð rök fyrir því að Auden hafi fremur nýtt norrænar bókmenntir sem hluta af stærri hugmynd um „Norðrið“ sem nær einnig yfir Norður-England og íslenskt landslag og staðhætti. Að öllu samanlögðu má sjá að Auden dregur upp mynd af frumstæðu Norðri sem veitir athvarf frá meintri „siðmenningu“ í suðri. Þessi ritgerð bætir við þekkingu um viðtöku íslenskra miðaldabokmennta með því að sýna fram á hvernig skapandi endurritun þeirra hafði áhrif á verk eins ...
|
|---|