„Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur“ : munur á sameignarminni þeirra sem upplifðu eldgosið í Vestmannaeyjum 1973 og afkomenda þeirra

Eldgosið á Heimaey sem hófst aðfaranótt 23. janúar 1973 hafði mikil áhrif á samfélagið í Vestmannaeyjum. Flestir íbúarnir voru fluttir frá Eyjum upp á fastalandið en hluti þeirra, um 200 manns, varð eftir til að bjarga verðmætum. Þegar gosinu lauk hófst mikið uppbyggingarstarf sem skilaði sér í blóm...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Gísli Stefánsson 1987-
Other Authors: Háskólinn á Akureyri
Format: Thesis
Language:Icelandic
Published: 2017
Subjects:
Online Access:http://hdl.handle.net/1946/27878
Description
Summary:Eldgosið á Heimaey sem hófst aðfaranótt 23. janúar 1973 hafði mikil áhrif á samfélagið í Vestmannaeyjum. Flestir íbúarnir voru fluttir frá Eyjum upp á fastalandið en hluti þeirra, um 200 manns, varð eftir til að bjarga verðmætum. Þegar gosinu lauk hófst mikið uppbyggingarstarf sem skilaði sér í blómlegu samfélagi sem hefur vaxið með árunum eftir gos. Flestir komu aftur en fjölmargir kusu að hefja nýtt líf á fastalandinu. Fólkið sem upplifði gosið hefur kosið að tala sem minnst um upplifun sína af gosinu nema þá þætti hennar sem eru gamansamir og skemmtilegir. Erfiðum upplifunum hefur frekar verið pakkað niður og þær faldar fyrir nýrri kynslóðum. Í þessari rannsókn er munur á sameignarminni þeirra sem upplifðu gosið og komu aftur og afkomenda þeirra kannaður. Niðurstaðan er sú að sameignarminni afkomendanna einkennist af glansmynd sem inniheldur fyrst og fremst hugmyndir um hetjudáðir fólksins og sigur þeirra á náttúruöflunum vegna þess hve óaðgengilegar persónulegar upplifanir af gosinu eru. Lykilhugtök: Heimaeyjargosið, sameignarminni, upplifendur, afkomendur On January 23rd, 1973 a volcano eruption began on the small island of Heimaey in Vestmannaeyjar, south of Iceland. Most of the 5300 inhabitants were evacuated but a small portion of about 200 stayed behind to save valuables. When the eruptions ended 6 months later, most of the inhabitants returned to excavate and rebuild their town while others stayed on the mainland. Some had started a new life on the mainland that suited them well, others had been traumatized by these events and couldn’t imagine returning. The majority of the islanders that lived through the time of the eruption and the restoration of Heimaey will remain somewhat quiet and reclusive when it comes to sharing their experience of these events, apart from the occasional forth going storyteller types. Difficult experiences have been packed up and put away. In this research, I study the difference between the collective memory of those that experienced the eruption and their descendants. The ...