| Summary: | Critical Response Process er aðferð sem hefur verið í þróun í um það bil 25 ár og á uppruna sinn í dansi. Höfundur þess er Liz Lerman. Aðferðin stuðlar að lýðræðislegum vinnuháttum og skilvirkni í listrænu þróunarferli. Verkefnið sem um er fjallað var framkvæmt á vormánuðum 2015. Höfundur ritgerðarinnar prófaði aðferðina í leiklistarkennslu í tveimur framhaldsskólum í Reykjavík og skráði athugasemdir úr dagbókum og viðbrögð nemenda í viðtölum. Einnig mátaði höfundur nálgun Liz Lerman og Critical Response Process við kennslufræðilegar hugmyndir John Holts, Paulo Freire og Augusto Boal. Einnig veltir hann fyrir sér hlutverki sínu sem kennara í samhengi við ofangreind fræði. Að lokum fjallar höfundur um kosti þess að nota Critical Response Process í kennslu, hvernig hægt er að nota aðferðina til þess að framfylgja hugmyndum þessarra fræðimanna og stuðla þar með að lýðræðislegu námi með virðingu, traust og sjálfræði nemenda að leiðarljósi. Critical Response Process is a method that Liz Lerman started developing 25 years ago and originates from dance. The method supports democratic working procedures and efficiency in the artistic process. The project in question was executed in the spring of 2015. The essay’s author applied the method in theatre education classes in two colleges in Reykjavík and took notes from her diary and registered the students' reactions through informal interviews. Then the author measured Liz Lerman’s approach and the Critical Response Process against the pedagogical ideas of John Holt, Paulo Freire and Augusto Boal. She also then reflects upon her role as a teacher in the context of the studies mentioned. At last the pros of using Critical Response Process in theatre education is discussed, how it can be used while implementing the ideas of these scholars, and thereby support a democratic education highlighting respect, trust and the student’s autonomy.
|
|---|