Betur má ef duga skal
Í ritgerðinni er fjallað um niðurstöður á athugunum sem gerðar voru í leikskóla í Reykjavík vorið 2006. Gerð var athugun á því hvernig stuðning fatlað barn fékk í leik og daglegum athöfnum og hvernig samskipti það barn átti við önnur börn í leikskólanum. Fylgst var með tæplega þriggja ára dreng með...
Main Author: | |
---|---|
Other Authors: | |
Format: | Bachelor Thesis |
Language: | Icelandic |
Published: |
2007
|
Subjects: | |
Online Access: | http://hdl.handle.net/1946/218 |
Summary: | Í ritgerðinni er fjallað um niðurstöður á athugunum sem gerðar voru í leikskóla í Reykjavík vorið 2006. Gerð var athugun á því hvernig stuðning fatlað barn fékk í leik og daglegum athöfnum og hvernig samskipti það barn átti við önnur börn í leikskólanum. Fylgst var með tæplega þriggja ára dreng með Downs-heilkenni. Notaðar voru eigindlegar rannsóknaraðferðir þar sem gagna var aflað með þátttökuathugunum og opnu viðtali. Helstu niðurstöður eru þær að drengurinn var frekar utanveltu í leik og í samskiptum við önnur börn. Hann var ekki raunverulegur þátttakandi í leik þótt hann væri til staðar. Þær sem höfðu umsjón með stuðningi við drenginn voru hins vegar meðvitaðar um mikilvægi þess að styðja hann í leik og lögðu sig fram við það. Þær höfðu nám án aðgreiningar að leiðarljósi í sínu starfi. Ekki fékk hann þó alltaf þann stuðning í leik sem æskilegt hefði verið, t.d. vegna kaffitíma starfsfólks. Niðurstöðurnar gefa tilefni til að ætla að þörf sé á að skoða nánar þátttöku barna með þroskahömlun í leik og þann stuðning sem þau fá. |
---|