| Summary: | Í þessari ritgerð til meistaraprófs í lögfræði við lagadeild Háskólans í Reykjavík er fjallað um tengsl viðvarandi upplýsingaskyldu útgefanda fjármálagerninga og markaðsmisnotkunar. Leitast er við að svara því hvenær háttsemi, sem fræðilega fellur undir bæði brotin, teljist til markaðsmisnotkunar. Í upphafi ritgerðarinnar verður gerð almenn grein fyrir mikilvægi sérstakrar löggjafar á verðbréfamarkaði og þeim þremur leiðum sem löggjafinn hefur farið til að koma í veg fyrir ósamhverfa dreifingu upplýsinga á skipulegum verðbréfamarkaði. Í öðrum kafla verður gerð grein fyrir tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins nr. 2003/6/EB frá 28. janúar 2003 um innherjasvik og markaðsmisnotkun. Í þriðja kafla verður gerð grein fyrir þremur tegundum markaðsmisnotkunar samkvæmt 117. gr. vvl og leitað verður svara við því hvort 117.gr. laga nr. 108/2007 (vvl.) sé skýr refsiheimild með hliðsjón af kröfunni um skýrleika refsiheimilda. Í fjórða kafla verður fjallað um viðvarandi upplýsingaskyldu samkvæmt 122. gr. vvl. Í fimmta kafla verður svo vikið að meginefni ritgerðarinnar sem er tvíþætt. Annars vegar verður fjallað um tengsl viðvarandi upplýsingaskyldu útgefanda fjármálagerninga og markaðsmisnotkunar. Hins vegar verður skoðað hvort mörk brotanna séu skýr með hliðsjón af kröfunni um skýrleika refsiheimilda. Til að komast til botns í rannsóknarefni ritgerðarinnar var litið til tilskipunar nr. 2003/6/EB og innleiðingatilskipana og leiðbeininga sem sett hafa verið í samræmi við Lamfalussy-ferlið. Ásamt því var stuðst við fræðiskrif, dómaframkvæmd og stjórnvaldssektarmál, hérlendis sem og á Norðurlöndunum. Að lokum eru niðurstöður dregnar saman. Helstu niðurstöður eru þær að ákvæðin kveði á um í tilteknum tilvikum hið sama. Þar af leiðandi, með hliðsjón af kröfunni um skýrleika refsiheimilda, ætti að líta til huglægrar afstöðu aðila við mat á því hvort að háttsemi, sem fræðilega fellur undir bæði brotin, teljist til markaðsmisnotkunar.
|
|---|