| Summary: | Í greininni varar höfundur við varhugaverðri þróun í íslensku háskólasamfélagi, því sem hann nefnir McDonalds-væðingu háskólanáms. Höfundur leggur út frá eigin reynslu sem háskólanemi og stundakennari og kenningu bandaríska félagsfræðingsins George Ritzer um McDonalds-væðingu samfélagsins. Mat höfundar er að íslenskir háskólar þróist frá því að vera þekkingarsamfélög í þá átt að verða skyndimenntunarstaðir. Undirrótin er ásamt fleiru ofuráhersla á hagræðingu og vöruvæðing háskólamenntunar. Allt kapp er lagt á að mennta nemendur á sem skilvirkastan hátt og nemendur nálgast námið æ oftar líkt og neytendur sem vilja fá mikið fyrir lítið. Fyrir vikið er meira lagt upp úr umbúðum en innihaldi. Þannig étur þekkingarsamfélagið sig innan frá. Lausn höfundar felst í því að auka kröfur til nemenda og kennara og hætta að reka háskóla eins og framleiðslufyrirtæki. Pistillinn var skrifaður í tilefni af 25 ára afmæli Háskólans á Akureyri. This article discusses a precarious trend in Icelandic universities, the McDonaldization of college education. The author draws on his experience as a college student and instructor, and George Ritzer’s theory of the McDonaldization of society. Icelandic universities, the author argues, are moving from being knowledge societies to becoming McUniversities. The root cause is the McDonaldization of college education, which manifests itself e.g. in the overemphasis on educating students in the most efficient way possible and the way students approach education as consumers, wanting more for less. Hence, the emphasis is on style over substance. This way the knowledge society eats itself from the inside out. The author’s solution is to increase the demands on students and faculty and to stop running universities like production companies. This article was written to mark the 25-year anniversary of the University of Akureyri.
|
|---|