| Summary: | Árið 2003 kom til Akureyrar 24 manna hópur flóttafólks frá fyrrum Júgóslavíu á vegum Rauða kross Íslands, en þetta var í fyrsta skiptið sem Akureyrarbær tókst á við það verkefni að taka á móti flóttafólki. Um var að ræða hóp Serba sem bjuggu í Króatíu þegar stríðið á Balkanskaga braust út og sem urðu að flýja heimili sín í kjölfarið. Hópurinn, sem saman stóð af 6 fjölskyldum, kom hingað til lands vorið 2003 og hefur því búið hér í rúm tvö ár. Í ritgerðinni er verkefnið og framkvæmd þess (þ.e. móttaka flóttafólksins) kynnt sem og hugtakið flóttamaður og ýmsum tölulegum upplýsingum varpað fram en einnig er helstu stofnunum og samtökum sem að málaflokknum koma gerð skil. Megininntak ritgerðarinnar er þó fyrst og fremst saga flóttafólksins og viðhorf þeirra til verkefnisins og aðlögun þeirra í nýju samfélagi. Leitast er við að varpa ljósi á það hvernig til tókst við framkvæmdina og þá bæði hvað tókst vel og hvað hefði mátt gera með öðrum hætti. Tekin voru viðtöl við flóttafólkið og þau spurð ýmissa spurninga varðandi lífið þá og nú og reynt að draga fram þeirra sýn á löngu og ströngu ferli í gegnum stríð og stofnanir, flótta og ferðalög, sem leiddi til nýs upphafs fjarri heimahögum. Ýmsar spurningar vöknuðu varðandi skipulagið á framkvæmd verkefnisins, t.d. varðandi íslenskukennslu, greiðslu framfærslufjár, íbúðarmál og fleira. Ekki verður öllum spurningum svarað, en þó gerðar tillögur að úrbótum og hugmyndir viðraðar. Það sem stendur uppúr er að 24 manns lifa í dag betra lífi en þeir gerðu áður og segja að má að hér hafi þau hafið nýtt líf. Ekkert þeirra hefur snúið aftur á heimaslóðir nema til heimsókna og líkur eru til þess að þau verði hér um aldur og ævi.
|
|---|