| Summary: | Ritgerðin er lokuð til 2025 að ósk höfundar Í kjölfar efnahagshrunsins varð þverpólitísk samstaða um að framkvæmd yrði allsherjar rannsókn á atriðum tengdum efnahagshruninu. Lagt var fram frumvarp á Alþingi þess efnis, en formenn allra stjórnmálaflokka voru flutningsmenn þess. Stefnt var að því að rannsóknin varpaði ljósi á þá ábyrgð sem þeir báru sem störfuðu að þessum málum. Átti þetta bæði við um forsvarsmenn fjármálafyrirtækja og embættismenn. Í frumvarpinu var sérstaklega vikið að starfsháttum og siðferði í fjármálalífinu. Í ritgerð þessari fjallar höfundur almennt um kenningar og aðferðir viðskiptasiðfræði annars vegar og um umfjöllun rannsóknarnefndar Alþingis hins vegar. Rannsóknarspurning ritgerðarinnar er: ,,Í hverju fólust brestir í viðskiptasiðferði stjórnenda í fjármálalífinu í aðdraganda bankahrunsins, í ljósi skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis og viðurkenndra fræðikenninga í viðskiptasiðfræði?“ Að mati höfundar var almennur siðferðisbrestur í fyrirtækjum eitt af helstu vandamálum þjóðarinnar í aðdraganda efnahagshrunsins. Í ritgerðinni nefnir höfundur til sögunnar fjölmörg raunveruleg dæmi um ákvarðanir stjórnenda sem standast enga skoðun, þegar þeim er stillt upp að mælistiku viðskiptasiðfræðinnar. Höfundur telur að brestir í viðskiptasiðferði stjórnenda í fjármálalífinu í aðdraganda bankahrunsins hafi verið margvíslegir og alvarlegir.
|
|---|