| Summary: | Verkefnið er opið nemendum og starfsfólki Háskólans á Akureyri Efnið sem er til umfjöllunar í þessari ritgerð er stærðfræðikennsla í grunnskólum. Fjallað er um allar námskrár sem gefnar hafa verið út og tengingu þeirra við sögulega þróun stærð¬fræði¬¬kennslu þar sem kennsluhættir og kennslubækur eru megin viðfangsefnið. Í ritgerðinni leita ég svara við þremur rannsóknarspurningum með hliðsjón af fræðilegri umfjöllun og viðtölum sem ég átti við fjóra starfandi stærðfræðikennara á efsta stigi. Kennararnir eru allir menntaðir stærðfræðikennarar frá KHÍ með minnst fjögurra ára starfsreynslu. Rannsókarspurningarnar eru: Hvaða kennslu¬aðferðir eru algengastar í dag, með hliðsjón af söguágripi? Eiga kennslu¬aðferðirnar þátt í því hve mörgum nemendum gengur illa í stærðfræði? Hver er staða nemenda í stærð¬fræði við lok grunnskóla? Helstu niðurstöður eru þær að kennararnir nota alls sex kennsluaðferðir, samkvæmt flokkunarkerfi Ingvars Sigurgeirssonar, en tvær þeirra eru algengastar, útlistunarkennsla og þulunám-þjálfunaraðferðir. Þessar algengustu aðferðir henta flestum nemendum, að mati kennara, og því vart hægt að kenna kennslu¬aðferðum um hve margir nemendur eiga í erfiðleikum með stærðfærði. Kennurum bar flestum saman um að staða nemenda við lok grunnskóla væri almennt nokkuð góð og sagði einn kennarinn jafnframt, að auka mætti kröfurnar enn frekar.
|
|---|