Re-creating Indigenous Architectural Knowledge in Arctic Canada and Norway

• Published in: Protection of Cultural Heritage
• Main Author: Mackin, Nancy
• Format: Article in Journal/Newspaper
• Language: Polish; English
• Published: Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS, Plac Zamkowy 4, 00-277 Warszawa 2020
• Subjects: indigenous peoples; Arctic architecture; Innuit architecture; reconstruction; heritage; ludność autochtoniczna; architektura Arktyki; architektura inuicka; rekonstrukcja; dziedzictwo; Arctic; Canada; Norway; eskimo*; First Nations; Gwich’in; inuit; Inuvialuit; sami
• Online Access: https://ph.pollub.pl/index.php/odk/article/view/2085; https://doi.org/10.35784/odk.2085

Long resident peoples including Gwich’in, Inuvialuit, Copper Inuit, and Sami, Coast Salish and others have learned over countless generations of observation and experimentation to construct place-specific, biomimetic architecture. To learn more about the heritage value of long-resident peoples’ architecture, and to discover how their architecture can selectively inform adaptable architecture of the future. we engaged Inuit and First Nations knowledge-holders and young people in re-creating tradition-based shelters and housing. During the reconstructions, children and Elders alike expressed their enthusiasm and pride in the inventiveness and usefulness of their ancestral architectural wisdom. Several of the structures created during this research are still standing years later and continue to serve as emergency shelters for food harvesters. During extreme weather, the shelters contribute to a potentially widespread network of food harvester dwellings that would facilitate revitalization of traditional foodways. The re-creations indicate that building materials, forms, assembly technologies, and other considerations from the architecture of Indigenous peoples provide a valuable heritage resource for architects of the future. Mieszkańcy obszarów autochtonicznych, takich jak Gwich’in, Inuvialuit, Copper Inuit, Sami i Coast Salish, przez pokolenia obserwacji i eksperymentów nauczyli się tworzyć specyficzną dla miejsca architekturę biomimetyczną. Aby dowiedzieć się więcej o dziedzictwie autochtonów, a także jego wpływie na architekturę, w procesy rekonstrukcji tradycyjnych schronień zaangażowano rdzennych ekspertów (Eskimosi, przedstawiciele Pierwotnych Narodów). Podczas rekonstrukcji zarówno młodzież, jak i starszyzna wyrażali entuzjazm i dumę z pomysłowości i użyteczności myśli architektonicznej swoich przodków. Niektóre ze zbudowanych podczas tych badań konstrukcji wciąż istnieje i służy jako schronienia awaryjne dla zbieraczy żywności. Podczas ekstremalnych warunków pogodowych schroniska mogą stanowić potencjalną sieć osadniczą zbieraczy, która umożliwiłaby rewitalizację tradycyjnych szlaków żywnościowych. Rekonstrukcje wykazują, że materiały budowlane, formy, technologie montażu i inne aspekty rdzennej architektury stanowią cenne źródło informacji dla przyszłych pokoleń architektów.