Badania w zakresie oznaczania polibromowanych bifenyli w wybranych próbkach środowiskowych i żywności

Termin polibromowane bifenyle odnosi się do halogenoorganicznych związków aromatycznych w których atomy wodoru podstawiono atomami bromu. Przeznaczeniem PBB były materiały ognioodporne. Dodawano je do różnego rodzaju polimerów stosowanych w przemyśle włókienniczym, elektronicznym i samochodowym. Pro...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Gieroń, Joanna
Language:Polish
Published: [s.n.] 2009
Subjects:
Online Access:http://suw.biblos.pk.edu.pl/resourceDetails&rId=3531
Description
Summary:Termin polibromowane bifenyle odnosi się do halogenoorganicznych związków aromatycznych w których atomy wodoru podstawiono atomami bromu. Przeznaczeniem PBB były materiały ognioodporne. Dodawano je do różnego rodzaju polimerów stosowanych w przemyśle włókienniczym, elektronicznym i samochodowym. Produkcja i stosowanie PBB zostały zakończone ze względu na negatywny wpływ tych związków na procesy wydzielania hormonalnego. PBB są związkami stabilnymi chemicznie, trwałymi w warunkach środowiskowych i trudno rozpuszczalnymi w wodzie. PBB sa odporne na biodegradację i łatwo ulegają bioakumulacji w tkankach żywych organizmów. Po wniknięciu do łańcucha pokarmowego ulegają biowzbogaceniu i biowzmocnieniu. Spożywanie ryb jest jednym ze źródeł przedostawania się PBB do organizmów ptaków i ssaków. Wykonane w pracy oznaczenia PBB w próbkach żywności, głównie ryb z Polski (śledź, łosoś, węgorz, karp, tuńczyk i pstrąg) i Francji (łosoś, złotnik królewski, śledź, turbot, kurek szary) i produktów rybnych. Oznaczenia wykonano także w próbkach innych ekstraktów z żywności tj. tkanka mięsna wołowa, tkanka tłuszczowa wieprzowa oraz masło, ale nie stwierdzono w nich PBB powyżej ustalonej LOQ. W badaniach zastosowano technikę spektrometrii mas rozcieńczenia izotopowego. Każdą próbkę przygotowywano w dwóch lub trzech powtórzeniach. Opracowano czterostopniową procedurę oczyszczania. Pierwszym etapem była dializa przy użyciu próbników membranowych, następnie chromatografia wykluczania ze złożem polimeru Bio-Beads SX-3, po czym chromatografia adsorpcyjna ze złożem modyfikowanego (kwaśnego i zasadowego) żelu krzemionkowego oraz zasadowego tlenku glinu. Procedura oczyszczania próbek osadów składała się z dwóch dodatkowych etapów: reakcji ze stężonym kwasem siarkowym i redukcji siarki przy użyciu aktywowanej miedzi w kolumienkach. Największe stężenia PBB stwierdzono w tkance turbota (635 ± 107 pgjg tkanki), a najmniejsze w tkankach karpia (0.567 ± 0.245 pgjg tkanki). W tkance tuńczyka nie stwierdzono obecności PBB powyżej granicy ...