| Summary: | Artykuł pokazuje efektywność edukacji wyposażonej w jakość demokratyczno-dyskursywną: dzięki odpowiedniej, profesjonalnej edukacji możemy wzmacniać ludzkie zdolności umysłowe (kognitywne), aby potrafili samodzielnie i rozumnie sądzić, a mimo to rozmawiać z innymi, szanować ich racje i wspólnie rozwiązywać problemy społeczne. Osobowość demokratyczna nie jest wrodzona i nie jest po prostu 'nabyta' przez dowolnie przebiegającą socjalizację; nie jest też efektem indoktrynacji. Jest jednak osiągalna – autorka pokazuje, w jaki sposób. Takiej osobowości potrzeba, by móc realizować wzniosłe i 'ucieleśniać' – wzniosłe, lecz abstrakcyjne – ideały demokratycznego życia i wspólnoty. Ucząc studentów filozofii na uniwersytecie zaobserwowałam, że rozmowy o demokracji szybko wznoszą się na poziom abstrakcji (Rosen określa to zjawisko jako "nadmierną prosesjonalizację"); zarazem, ci sami studenci nigdy jeszcze nie zakosztowali prawdziwie demokratycznej dyskusji ani też kooperacji. W jaki sposób teoretycy zasilać mają realny proces demokratyczny? Wszelkie kompetencje umysłowe rozwijają się tylko dzięki regularnemu używaniu. Kompetencje demokratyczne również mają podłoże umysłowe. Swego czasu Lind et al. zaproponowali nawet koncepcję "osobowości demokratycznej". Chciałabym ją tutaj zilustrować, przywołując moje własne badania i doświadczenia związane z edukacją demokratyczną. Principia 23 40 XVII-LVIII
|
|---|