Articulatory proficiency in individuals with bifurcated tongues.

Badania przedstawione w tej pracy mają na celu przeanalizowanie artykulacji pacjentów z rozciętymi językami. Praca skupia się na trzech aspektach: mowie spontanicznej, mowie kontrolowanej, oraz na hipotetycznej zdolności osób z rozszczepionymi językami - artykułowania dwóch spółgłosek przedniojęzyko...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Bochenek, Maciej
Format: Master Thesis
Language:English
Subjects:
Online Access:https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/315284
Description
Summary:Badania przedstawione w tej pracy mają na celu przeanalizowanie artykulacji pacjentów z rozciętymi językami. Praca skupia się na trzech aspektach: mowie spontanicznej, mowie kontrolowanej, oraz na hipotetycznej zdolności osób z rozszczepionymi językami - artykułowania dwóch spółgłosek przedniojęzykowych równocześnie dzięki możliwości poruszania dwoma połówkami języka niezależnie. W projekcie wzięło udział dwój anonimowych uczestników, a także trzech sędziów: językoznawca, nauczyciel języka polskiego jako języka obcego, oraz logopeda. Do zbadania poprawności artykulacji uczestników w mowie spontanicznej, sporządzona została lista otwartych pytań. Do zweryfikowania poprawności artykulacji kontrolowanej, autor pracy skorzystał z testu sprawdzającego mowę i artykulację osób dorosłych, który został polecony przez znajomego logopedę. Aby zweryfikować zdolność do wymowy dwóch głosek przedniojęzykowych równocześnie, został stworzony specjalny test przez autora pracy. Przed samym badaniem uczestnicy otrzymali pary głosek, o których wymówienie byli później proszeni, aby mogli je przećwiczyć sami przez okres od tygodnia do dwóch. Uczestnicy odpowiedzieli na pytania w pierwszej części badania, zostali przebadani testem na artykulację kontrolowaną, a następnie kilkukrotnie podjęli próby wymówienia par spółgłosek. Całość badania została nagrana i przesłana do sędziów, którzy następnie niezależnie od siebie oceniali poprawność artykulacji spontanicznej i kontrolowanej. Autor pracy następnie zebrał ich opinie i porównał ze sobą. Trzecia część badania, tj. artykulacja dwóch spółgłosek przedniojęzykowych równocześnie, została sprawdzona przez autora pracy. Badania wykazały, że mowa spontaniczna u osób z rozciętym językiem była w większości zrozumiała, jednak głoski szczelinowe nie były wymawiane idealnie, podobnie jak głoska [r]. Mowa kontrolowana była znacznie lepsza. Uczestnicy zdołali także wymówić dziesięć z 38 par spółgłoskowych. Na koniec autor pracy opisał pary spółgłoskowe, które udało się uczestnikom wymówić, i ...