| Summary: | Beta glukany są to polimery cukrowe, dla których charakterystyczne jest to, że występują w nich wiązania beta glikozydowe pomiędzy cząsteczkami glukozy. Te polisacharydy zostały zsyntetyzowane poprzez wyodrębnienie ich z dwóch materiałów biologicznych, takich jak drożdże Saccharomyces boulardii oraz z porostu Płucnicy Islandzkiej. Na każdym etapie stwierdzono prawidłowe oczyszczenie tych materiałów. Beta glukany odgrywają dużą rolę w dziedzinie medycyny i dietetyki, jednak do tej pory nie były jeszcze przebadane jako kationizowane polisacharydy. Obecnie znane są różne polimery kationowe. Znalazły one zastosowanie dzięki temu, że w organizmie ludzkim między nimi a innymi ujemnie naładowanymi związkami występują pewne oddziaływania. Efektywne otrzymanie nowego polikationu dałoby możliwość przeprowadzenia w przyszłości dalszych badań oraz znalezienia nowych zastosowań. Z tego względu, na podstawie otrzymanych polimerów, stworzono nowe polikationy w reakcji z odczynnikiem GTMAC (chlorek glicydylotrimetyloamoniowy) poprzez szereg badań została potwierdzona czystość powstałych produktów. Wstępnie oceniono ich toksyczność w badaniach na komórkach, stosując mysie płodowe fibroblasty. Toksyczność komórkowa była nieznaczna. Przeżywalność komórek stanowiła 100 %, co oznacza, że w przyszłości będzie można wykorzystać nowo badane polimery i sprawdzać ich np. przeciwgrzybiczą aktywność. Beta glucans are sugar polymers characterized by the presence of beta glycosidic bonds between glucose molecules. These polysaccharides were obtained by isolating them from two biological sources the yeast Saccharomyces boulardii and Iceland moss. At each stage of purification, it was found that the resulting raw material contained fewer impurities. Beta glucans play a large role in the field of medicine and dietetics, but have not yet been tested as cationized polysaccharides. Various cationic polymers are known today. They found their application due to the fact that interactions occur between them and negatively charged structures in the human body. Effective preparation of a new polycation would enable further research which may lead to new practical medical applications in the future. For this reason, using polymers obtained, new polycations were synthesized by reaction with the GTMAC reagent (glycidyltrimethylammonium chloride), and through a series of tests, the purity of the resulting products was confirmed. Their toxicity was initially assessed using murine cell lines of fetal fibroblasts. Cellular toxicity was negligible. The cell survival rate was 100%, which means that in the future it will be possible to use these polymers in biomedical applications and for example, check their antifungal activity.
|
|---|