| Summary: | Antarktyka to ogromny kontynent liczący ponad 14 milionów kilometrów. Odgrywa ona istotną rolę dla światowego klimatu. Posiada ona również bogate złoża zasobów mineralnych. Ustalenie odpowiedniego reżimu prawnego w kontekście potencjalnego wykorzystywania zasobów mineralnych było dużym wyzwaniem dla społeczności międzynarodowej. W celu omówienia niniejszego tematu na samym początku zostały przedstawione podstawy roszczeń wysuwanych w stosunku do obszaru Antarktyki w pierwszej połowie XX wieku. W drugim rozdziale został opisany status prawny Antarktyki w świetle rozwiązań zawartych w Traktacie Antarktycznym, między innymi z odpowiedzią na pytanie jak Traktat poradził sobie ze zgłaszanymi uprzednio przez państwa roszczeniami. Przedostatni rozdział to definicja koncepcji wspólnego dziedzictwa ludzkości, ukazanie jej praktycznego funkcjonowania w obszarze dna głębokomorskiego poza jurysdykcją państw oraz próba zmierzenia się z pytaniem o zastosowanie koncepcji wspólnego dziedzictwa ludzkości do obszaru Antarktyki. Regulacje, dotyczące ochrony środowiska w świetle Protokołu madryckiego z 1991 roku, z uwzględnieniem nieprzyjętej konwencji CRAMRA zostały zreferowane w ostatnim rozdziale, który niejako uzupełni i wyjaśni kwestię potencjalnego eksploatowania zasobów mineralnych Antarktyki z punktu widzenia obecnego stanu prawnego. Antarctica is a vast continent with over 14 million square kilometres. It plays an essential role in the global climate with its rich deposits of mineral resources. Establishing an appropriate legal regime in the context of the potential use of mineral resources was a major challenge for the international community. In order to discuss this topic, the first chapter of the thesis describes the basis of the claims made in relation to the Antarctic area in the first half of the 20th century. The second chapter presents the legal status of Antarctica in the light of the solutions contained in the Antarctic Treaty, including the answer to the question of how the Treaty dealt with claims previously submitted by states. The penultimate chapter is a definition of the concept of the common heritage of mankind, showing its practical functioning in the area of the deep sea, outside the jurisdiction of states, and an attempt to deal with the question of applying the concept to the Antarctic area. Regulations concerning the protection of the environment in the light of the 1991 Madrid Protocol, including the non-adopted CRAMRA convention, have been presented in the last chapter, which will, in a way, supplement and explain the issue of the potential exploitation of Antarctic mineral resources from the point of view of the current legal status.
|
|---|