Dieta wilków w Puszczy Świętokrzyskiej

W ostatnich latach, po długim okresie nieobecności, wilki Canis lupus (Linnaeus, 1758) powróciły do Puszczy Świętokrzyskiej. Zbadano ich dietę, analizując 148 prób odchodów zebranych w czasie dwóch sezonów zimowych (od stycznia 2013 r. do maja 2013 r. oraz od października 2013 r. do lutego 2014 r.)....

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Lewalska, Katarzyna
Format: Master Thesis
Language:Polish
Subjects:
Online Access:https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/194136
Description
Summary:W ostatnich latach, po długim okresie nieobecności, wilki Canis lupus (Linnaeus, 1758) powróciły do Puszczy Świętokrzyskiej. Zbadano ich dietę, analizując 148 prób odchodów zebranych w czasie dwóch sezonów zimowych (od stycznia 2013 r. do maja 2013 r. oraz od października 2013 r. do lutego 2014 r.). W celu określenia wykorzystania różnych kategorii pokarmu przez wilki oszacowano procent występowania (%F) oraz procent zjedzonej biomasy (%Bio). Obliczono wskaźnik szerokości niszy pokarmowej Levinsa (B). Za pomocą testu U Manna-Whitney'a sprawdzono, czy istnieją różnice między watahami wilków rekolonizującymi badany teren oraz porównano dwa sezony zimowe.Główną ofiarą wilków w Puszczy Świętokrzyskiej były dzikie ssaki kopytne, które stanowiły ponad 97% zjedzonej biomasy. Z powodu dość niskiego zagęszczenia populacji jelenia szlachetnego Cervus elaphus najczęściej zjadane były sarny europejskie Capreolus capreolus i dziki Sus scrofa. W odchodach nie znaleziono pozostałości zwierząt gospodarskich ani psów. Średnie i małe ssaki, poza bobrem europejskim Castor fiber (%Bio > 1), nie odgrywały znaczącej roli w diecie wilków. Nisza pokarmowa była bardzo wąska, oszacowany wskaźnik Levinsa (B) wynosił niewiele ponad 1.Różnice między watahami nie wykazały istotności statystycznej, poza różnicą dla dzika, którego zawartość w diecie (obliczona jako procent biomasy) była wyższa u wilków z zachodniej części Puszczy Świętokrzyskiej. Dieta nie różniła się między dwoma sezonami zimowymi, choć nisza pokarmowa była nieznacznie szersza w drugim, łagodniejszym sezonie zimowym. After many years of absence, wolves Canis lupus (Linnaeus, 1758) have recently returned to the Poland's Holy Cross Primeval Forest. Diet of these carnivores was studied by analysing 148 scats samples collected in two winter seasons (January 2013 – May 2013 and October 2013 – February 2014). Frequency of occurrence (%F) and biomass consumed (%Bio) were estimated to examine utilization of various categories of food by wolves. Levins' niche breadth index (B) was evaluated to find trophic niche width. Differences in diets of wolf packs recolonising the area were investigated and two winter seasons were compared using U Mann-Whitney test.Wild ungulates were the main prey of wolves in Holy Cross Primeval Forest and represented over 97% of biomass consumed. Because of low densities of red deer Cervus elaphus population, roe deer Capreolus capreolus and wild boar Sus scrofa were preferred prey species. Presence of livestock or dogs was not found in analysed feaces. The consumption of medium and small mammals, except for beaver Castor fiber (%Bio > 1), did not play an important role in wolves' diet. The trophic niche was very narrow, calculated Levins' index (B) was slightly over 1.The differences between wolf packs were not statistically significant, except for wild boar, which content was higher in biomass consumed by wolves from western part of the Holy Cross Primeval Forest. The diet did not vary between two winter seasons, but the trophic niche was a bit wider in the second warmer winter season.