| Summary: | Praca przedstawia wyniki eksperymentu, którego głównym celem było uzyskanie przekrojów z wyizolowanych okazów otwornic planktonicznych, o dobrze zdefiniowanej przynależności taksonomicznej. W celu uzyskania materiału do badań przeanalizowano piętnaście zespołów otwornicowych z pelagicznych, pstrych margli łuski przedmagurskiej wieku najwyższy paleocen – środkowy eocen. Z każdego zespołu wybrano okazy najliczniej reprezentowanego rodzaju, które następnie pogrupowano w obrębie jednego gatunku. Formy najbardziej reprezentatywne dla danego taksonu sfotografowano przy pomocy lupy binokularnej oraz mikroskopu skaningowego. Realizując temat pracy przeanalizowano około pięćset okazów otwornic planktonicznych. Do wykonania płytek cienkich, zastosowano autorską metodę eksperymentalną. Relatywnie liczne okazy danego taksonu rozmieszczano przypadkowo na szkiełku podstawowym i zatapiano w żywicy epoksydowej Araldyt 1000. Po uzyskaniu odpowiedniej twardości preparatu stosowano ręczne szlifowanie papierem ściernym do uzyskania szlifu o grubości odpowiedniej dla mikroskopowych obserwacji przekrojów w świetle przechodzącym. W końcowym etapie szlify były dodatkowo polerowane mechanicznie. W ten sposób wykonano 24 płytki cienkie, z których każda zawierała liczne przekroje określonego gatunku oraz 1 płytkę z taksonem oznaczonym na poziomie rodzaju. Otrzymane przekroje otwornic planktonicznych, o przypadkowym ukierunkowaniu płaszczyzn ścięcia, sfotografowano w świetle przechodzącym. Najlepsze uzyskane przekroje każdego taksonu przedstawiono na tablicach wraz ze zdjęciami oryginalnych okazów. Wybrana metoda wykonania przekrojów wyizolowanych okazów otwornic planktonicznych, zastosowana w tej pracy okazała się skuteczna na miarę pierwszego eksperymentu. Jakość uzyskanych przekrojów w odniesieniu do cech diagnostycznym w dużym stopniu zależy od ogólnego kształtu skorupki i w efekcie naturalnego ułożenia w żywicy. Gatunki tego samego rodzaju o podobnie zorientowanej płaszczyźnie ścięcia wykazują duże podobieństwa przekrojów. Najlepsze przekroje, uzyskano w okazach form dwurzędowych z rodzaju Chiloguembelina. This paper presents results of an experiment, whose main goal was to obtain sections of isolated specimens of the planktic foraminifera that can be used in the course of thin section analyses of the sedimentary rocks. Fifteen foraminiferal assemblages from the pelagic, variegated marls of the Fore-Magura Thrust, covering the uppermost Paleocene – Middle Eocene time span, have been analysed for the purpose of this experiment. The most abundant specimens of particular planktic genus were selected and then determined to a species level. Each denominated taxon must have been represented by a considerable amount of specimens (at least a dozen or so). Those specimens that best fitted to the descriptions of individual species were photographed using stereoscope microscope and scanning microscope. About 500 specimens of planktonic foraminifera were examined in the course of this experiment. After gathering photographic documentation of isolated specimens thin sections have been prepared according to original experimental procedure. Several specimens of particular taxon were randomly put on the standard microscopic glass slide and then immersed in epoxy resin (Araldite 1000-Struers). Such a preparation was dried for a few hours in the lab oven until has been completely hardened. In the next step the slides were hand-ground using consecutively 1500, 2500 and 4000 abrasive papers down to the thickness proper for the observations in the transmitted light microscope and finally were mechanically polished. Twenty five microscopic slides have been prepared in this way. Each slide consists of several thin sections of individual taxon, displaying various and random orientation of specimens. The best sections of the particular taxa are presented in the tables along with the photos of isolated specimens. The original method applied and described in this work appeared to be sufficiently effective in the course of the first experiment of this kind. The quality of obtained sections much depends on the general shape of foraminiferal test which influences their natural orientations in the resin. Within particular genus various species display similar sections when planes of cuttings have similar random orientations. The most diagnostic sections have been obtained in the case of biserial forms of the Chiloguembelina.
|
|---|