| Summary: | Punktem wyjścia dla artykułu jest niezwykła popularność w Polsce (i nie tylko) kryminałów nordyckich, datująca się co najmniej od kilku lat. Próba wyjaśnienia tego zjawiska wymaga przyjrzenia się cechom charakterystycznym tej literatury, wśród których jedną z najważniejszych wydaje się wierna, wręcz werystyczna reprezentacja lokalnych społeczeństw Europy Północnej. Dzięki bardziej wnikliwej analizie można dostrzec pewną fantazmatyczność obrazu "Północy" jako tła dla fabuł kryminalnych - ów fantazmat jest zadziwiająco stały i trwały, a także atrakcyjny dla polskiego (i europejskiego) czytelnika. Trwałość tego modelu literackiego potwierdzają rozmaite praktyki wydawnicze, jak np. fingowanie nordyckości autorów nie mających nic wspólnego z Europą Północną czy umieszczanie fabuł na coraz dalszych antypodach Europy (Wyspy Owcze, Szetlandy, Islandia itp.). Artykuł zawiera analizy licznych przykłady literackich kryminałów w celu ustalenie wzorcowego modelu "kryminału nordyckiego", a także próba odpowiedzi na pytanie: skąd wynika jego dzisiejsza popularność.
|
|---|