Zloupotreba prirodnih nauka u (pseudo)arheologiji
U pseudoarheološkim tekstovima, bilo da oni dolaze iz sasvim marginalnih izvora, ili iz sive zone bliske pseudonauci unutar same discipline, primećuje se navada pozivanja na različite analize i metode iz domena prirodnih nauka, koje bi trebalo da osnaže autorove stavove. Suština ove pseudonaučne str...
| Published in: | Issues in Ethnology and Anthropology |
|---|---|
| Main Authors: | , |
| Format: | Article in Journal/Newspaper |
| Language: | English French srp |
| Published: |
University of Belgrade
2017
|
| Subjects: | |
| Online Access: | https://doi.org/10.21301/eap.v12i3.8 https://doaj.org/article/e5b6ecb1442440ce8582c562f809a2eb |
| Summary: | U pseudoarheološkim tekstovima, bilo da oni dolaze iz sasvim marginalnih izvora, ili iz sive zone bliske pseudonauci unutar same discipline, primećuje se navada pozivanja na različite analize i metode iz domena prirodnih nauka, koje bi trebalo da osnaže autorove stavove. Suština ove pseudonaučne strategije je izmeštanje težišta sa polja arheološke argumentacije i proverljivih arheoloških podataka, na klizaviji teren lažne kompleksnosti i tobožnje multidisciplinarnosti. Arheološka epistemologija podrazumeva da svaka interpretacija prošlosti zahteva jasan i ekspliciran teorijski okvir i proverljive podatke, kao i njihov dinamičan, recipročan odnos osmišljavanja i provere. Pseudonaučne tvrdnje po pravilu nemaju teorijski i metodološki okvir, a sami podaci kreću se od najobičnijih falsifikata, pa do proizvoljnih interpretacija autentičnih artefakata. Kako bi se prikrila slaba, ili nikakva, arheološka zasnovanost takvih interpretacija pribegava se izmeštanju argumentacije u oblast, za koju se podrazumeva da j |
|---|