| Summary: | After the victory of the Crusaders' navy consisting of Spain, Venice andthe Papal States in Lepanto against the Ottoman Navy, balances in theMediterranean altered in favor of Spain. The next target for Spain, bymaintaining the alliance between the Catholic powers, was to organize amaritime expedition to the capital of the Ottoman Empire the following year.But the separation of Venice from the alliance on March 7, 1573, the LowCountries' problem and increasing debts due to unsustainable situation in theeconomic structure, furthermore, after the victory of Tunisia in 1574 theOttomans' establisment of dominance in the Mediterranean again, shadowed thevictory of Lepanto. Spain, realizing that should be given a break to theexhausting economic and military struggle in the Mediterranean in order to solve internal affairs of theState, sent unofficial negotiators to İstanbul to research the possibility of acease-fire for a certain period. After the long-standing negotiations,representatives of the ancient world, the Ottoman and Spanish Empires, bysigning the truce on February 7, 1578, temporarily gave a break in the strugglein the Mediterranean. From this moment, while Spain was directing the Atlantic,the Ottoman Empire embarked in the expedition to Iran. The report of Jaime deLosada who assumed the unofficial negotiator role and was sent to İstanbul bySpain’s Sicily regent duke of Terranova in order to be rescued prisoners in thehands of the Ottoman Empire in 1575, is adressed in the framework of Spain -Ottoman relations and is regarded as an important source as recordings offoreign observer who witnessed a period of history. İspanya, Venedik ve Papalık Devletleri’nden mürekkep Haçlı Donanması’nın1571’de İnebahtı’da Osmanlı Donanması’na karşı kazandığı zaferden sonraAkdeniz’deki dengeler İspanya lehine değişti. İspanya için bundan sonrakihedef, Katolik güçler arasındaki ittifakı muhafaza ederek ertesi yıl OsmanlıPayitahtına uzanan bir deniz seferi düzenlemekti. Fakat Venedik’in 7 Mart1573’de ittifaktan ayrılması, Alçak Ülkeler meselesi ve artan borçlar sebebiylesürdürülemez vaziyetteki iktisadi yapı, ayrıca 1574’deki Tunus zaferisonrasında Osmanlıların Akdeniz’de tekrar hâkimiyet kurması, İnebahtıgalibiyetini gölgeledi. Devletin iç meselelerini çözmek adına Akdeniz’dekiiktisadi ve askeri bu tüketici rekabete bir mola verilmesi gerektiğini anlayanİspanya, belirli bir süreliğine ateşkes yapılması ihtimalini araştırmaları içinİstanbul’a gayri resmi müzakereciler gönderdi. Uzun soluklu görüşmelerden sonraeski dünyanın temsilcileri Osmanlı ve İspanya imparatorlukları, 7 Şubat 1578’deateşkes antlaşmasını imzalayarak Akdeniz’deki mücadeleye geçici süreliğine araverdiler. Bu andan itibaren İspanya Atlantik’e yönelirken, Osmanlıİmparatorluğu da İran seferine girişiyordu. İspanya-Osmanlı ilişkileriekseninde incelediğimiz, Osmanlıların elindeki esirlerin kurtarılmasımaksadıyla 1575'de İspanya’nın Sicilya kral naibi Terranova Dükü tarafındanİstanbul’a gönderilen ve gayri resmi müzakereci rolü üstlenen Jaime deLosada'nın bu raporu, tarihin bir kesitine tanıklık eden yabancı bir gözlemcininkayıtları olması bakımından önemli bir kaynaktır.
|
|---|