| Summary: | ÖZETMedrese-tekke bütünlüğüne önem veren Tasavvuf ilminin önemliekollerinden biri de Nakşbendî tarikatıdır. Nakşbendîlik, İslam’ın ahkâmınıönceleyerek şeriatın zahir hükümleri öğrenilmeden tarikat eğitimine geçilmesiniuygun görmez. Hz. Peygamber’in (s.a.s) Cibril hadisi ile Medine Mescidindetesis ettiği Ashab-ı Suffa eğitim kurumunu kendisine rehber edinenNakşbendîlik, günümüze kadar ilmi esas alan çizgisini koruyarak gelmiştir.Nakşbendî mürşitlerinin aynı zamanda İslamî ilimlerde temayüz etmiş âlimlerdenolmaları ve medreselerde müderris vasfıyla eğitim hizmetlerine katkısağlamaları da bu kanaati desteklemektedir. 1846 yılında Konya valisi Bekir Sami Paşa tarafından Konya’da inşaedilen ve Bekir Sami Paşa Hankâh’ı olarak da bilinen Nakşbendî Halidî Zaviyesi,tekke olarak tesis edilen bir kurumun kütüphanesi ve ilmi tedrisatıyla dahasonraları Konya Islah-ı Medaris-i İslamiye Medresesi ismiyle modern bireğitim ve öğretim kurumuna dönüşmesi, Nakşbendî ekolünün tasavvuf eğitimindeKitap ve Sünnet merkezli ilmi esaslara dayandığını yakın tarih itibariyle gösterenen net örneklerden biridir. Makalede İslam kültür ve medeniyetinin oluşmasında ilim ve irfangeleneğini birlikte ele alan Bekir Sami Paşa Nakşbendî Halidî zaviyesininkuruluşu, vakfiyesi, eğitimi, dönemin modern bir eğitim kurumu olan KonyaIslâh-ı Medâris-i İslamiye Medresesine dönüşümü incelenecek, zaviyehizmetlerinin devamı amacıyla kurulan para vakfının hukuki statüsü OsmanlıDevleti uygulamalarından hareketle İslam hukukuna göre kısaca değerlendirilecektir.
|
|---|