نتايج درمان و بقا در کودکان مبتلا به لوسمی ميلوئيدی حاد non APL مراجعه‌کننده به بيمارستان حضرت علی اصغر(ع) (1381-1366)

• Main Authors: انصاری, شهلا, وثوق, پروانه, دهانزاده, منصور
• Format: Article in Journal/Newspaper
• Language: English
• Published: دانشگاه علوم پزشکی ایران 2009
• Subjects: R Medicine (General); Long Rock
• Online Access: http://eprints.bpums.ac.ir/1625/; http://eprints.bpums.ac.ir/1625/1/RJMS-v16n63p0-fa_22.pdf; http://rjms.iums.ac.ir/browse.php?a_id=1232&sid=1&slc_lang=fa

زمينه و هدف: لوسمی ميلوئيدی حاد، 15% لوسمی دوران کودکی را شامل می‌شود. بررسی سالهای گذشته نشان دهنده بهترشدن بقا اين بيماران می‌باشد. ميزان مرگ‌ومير، کاهش يافته و بقای طولانی، افزايش يافته است. پروتکل درمانی مورد استفاده، BFM می‌باشد. در اين مطالعه سعی شد تا بقا طولانی در بيماران مراجعه‌کننده به بيمارستان حضرت علی اصغر (ع) بررسی شود. روش بررسی: تمام بيماران مبتلا به AML nonAPL درمان شده با پروتکل BFM که طی سال‌هاي1366-1381به بيمارستان مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. پيگيری تا پايان 1384 ادامه داشت. طی اين مدت 83 نفر تحت درمان با اين رژيم دارويی قرارگرفته‌اند. نوع مطالعه هم گروهی(Cohort) است. با استفاده از پرونده‌های بيماران وتماس تلفنی، اين بررسی انجام شده است. کليه اطلاعات بدست آمده توسط تست‌های کاپلان ماير Cox regression، Long rock test آناليز شدند. يافته‌ها: از 83 نفر بيمار مورد مطالعه، 55 نفر مذکر و28 نفر مؤنث بودند. ميانگين سنی آن‌ها 3/7 سال (6 ماه-13 سال)بود. حدود 4% مرگ زودرس داشتند، هيچکدام پيوند نشدند، 10 نفر (12%) عدم جواب به درمان داشتند. 69 مورد (1/83%) به remission رفته‌اند و 30 نفر (1/36%) عود داشتند. بقا 5 ساله، 46/5±58 /44%، ميانگين پيگيری 5/5 و سال ميزان EFS، 6±62/53% بوده است. نتيجه‌گيری: شيمی‌درمانی مداوم سبب بقا طولانی مدت در 50-30% بيماران شده است ولی استفاده از پيوند مغز استخوان و سلول بنيادی، بقا طولانی مدت را به 70-60% رسانده است.