Corallina officinalis L. (Rhodophyta) türünün ekofizyolojisi; pH ve UV radyasyonunun fotosentez üzerine etkileri

Atmosferik karbondioksit (CO2) miktarındaki artış ve bunu takiben deniz suyundaki CO2 artışı, deniz sularının karbon kimyasını değiştirmektedir. Okyanus asitleşmesi olarak isimlendirilen bu değişim, deniz sularında daha düşük pH ve daha yüksek bikarbonat derişimlerine neden olmaktadır. Çözünmüş inor...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Yıldız, Gamze
Other Authors: Dere, Şükran, Uludağ Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü/Biyoloji Anabilim Dalı.
Format: Doctoral or Postdoctoral Thesis
Language:Turkish
Published: Uludağ Üniversitesi 2011
Subjects:
Online Access:http://hdl.handle.net/11452/10686
Description
Summary:Atmosferik karbondioksit (CO2) miktarındaki artış ve bunu takiben deniz suyundaki CO2 artışı, deniz sularının karbon kimyasını değiştirmektedir. Okyanus asitleşmesi olarak isimlendirilen bu değişim, deniz sularında daha düşük pH ve daha yüksek bikarbonat derişimlerine neden olmaktadır. Çözünmüş inorganik karbon havuzundaki bu yeni düzenlenme, ultraviyole radyasyonu (UVR) ile etkileşerek makroalg türlerinin fizyolojilerini etkileyebilmektedir. Önceki çalışmalar artan atmosferik CO2 derişimlerinin, deniz suyundaki karbon kimyasını değiştirmesi sebebiyle, bazı kalkerli plankton ve makroalg türlerinin kalsifikasyonunu etkilediğini göstermektedir. Ancak kalkerli alglerin UVR'ye karşı nasıl davrandıkları hakkında çok az veri bilinmektedir. UVR, okyanus asitleşmesiyle birlikte sinerjistik, antagonistik veya bağımsız yönde davranabilmektedir. Bu nedenle, UVR ve okyanus asitleşmesinin Corallina officinalis L. türü üzerine etkilerini belirlemek için, UVR ve UVR olmadan, CO2 ile zenginleştirilmiş asitleştirme deneyleri yapılmıştır.Elde edilen sonuçlara göre düşük pH, 2 haftalık uygulama sürecinde UV absorbe eden bileşikler, fotosentetik performans ve fotosentezin doygunluk ışık yoğunluğunu artırırken, büyüme oranı ve CaCO3 içeriğini azaltmıştır, fakat 4 haftalık uygulama sürecinde, maksimum fotosentetik kapasitede anlamlı bir değişim göstermemiştir. UVR'nin, fotosentetik aktif radyasyon ile gerçekleşen fotosentezi inhibe ettiği bilinmektedir. Ancak çalışmada, UVA (4,25Wm-2) ve orta düzeydeki UVB (0,5Wm-2) hem okyanus asitleşmesi ile birlikte hem de tek başına iken C. officinalis örneklerinin fotosentez ve büyüme oranlarını artırmıştır. Fakat yüksek düzeydeki UVB hem okyanus asitleşmesi ile birlikte hem de tek başına iken büyüme oranını inhibe etmiş, fotosentetik performansı ise etkilememiştir. Ayrıca UVR aksesuar pigment içeriklerinin de azalmasına neden olmuştur.Çalışmadan elde edilen sonuçlar, okyanus asitleşmesi ve UVB'ye maruz kalan C. officinalis örneklerinin fizyolojik olarak dezavantajlı konuma geçebilecegini ...