| Summary: | Vahiy sürecinde hak kökünün semantik açıdan incelenmesi isimli tezimizde; hak kelime kökünün anlamları üç semavi dinin temel kaynagında incelenmistir. Üç büyük dinin, birbirilerini tamamlaması yönüyle olan din akrabalıgının yanında, dil akrabalıgının da mevcudiyeti tezimizin mihengini olusturmustur. Eski Ahit tercümelerindeki İbranice, Yeni Ahit tercümelerindeki Süryanice ve Kur'an-ı Kerim'in orijinindeki Arapça Sami dil gurubundan olup kardes dillerdir. Tezimiz üç bölümden olusmaktadır. Birinci bölümde hak kelime kökümüzü Eski Ahit'te inceledik ve elde ettigimiz anlamları 11 baslıkta altında topladık. Hak kökü Eski Ahit'te; ' kural, yasa, sınır, pay, gelenek, süre, kanun koyucu, yönetici, karar, görevli, antlasma, miktar, yazmak, oymak' anlamlarında kullanılmıstır. Bu anlamlar içerisinde hak kelime kökünün Eski Ahit'te en çok kullanılan anlamı; 'kural ve yasa' dır. Arastırmamız İbranice sözlüklerde de devam etti ve hak kökünün ' kural, kanun, yasa, hukuk, gelenek, yazılmıs, yönetmek, pay, farz, oymak' anlamlarına ulastık. Hak kökünün Eski Ahit ve İbranice sözlüklerdeki kullanılan anlamları arasındaki mutabakat, bize bu kökün bu bölümde anlam kaymasına ugramadıgını açıkça göstermistir. İkinci bölümde ise, hak kökünü Yeni Ahit'te; İncil'lerde inceledik. Sonuçları heyecan vericiydi… Hak kökünün, Yeni Ahit'te; İncil'lerde sadece 'yasa' anlamıyla kullanıldıgını gördük. Süryanice sözlüklerdeki arastırmamızda ise kökün ' yasa, hakikat, gerçek, pay, kanun, hareket, eylem, saklamak, gizlemek, sona ermek' anlamlarına geldigini gördük. Bulgular heyecan vericiydi, çünkü Eski Ahit'te en çok kullanılan ' kural, yasa' anlamı Yeni Ahit'te kökün kullanıldıgı tek anlam olmus. Bu sonuç bize hak kökünün Yeni Ahit'te bir anlam daralmasına ugradıgını ama bir anlam kaymasına ugramadıgını göstermistir. Üçüncü ve son bölümümüzde hak kökünü Kur'an-ı Kerim, Arapça, Türkçe-Arapça ve Arapça-Türkçe sözlüklerde inceledik. Hak kelime kökü Kur'an-ı Kerim'de 'gerçek, gerçeklesmek, dogru, layıkıyla geregi gibi, borç, alacak, kesinlesmek, pay'anlamlarında kullanılmıstır. İlk dönem ve son dönem Arapça sözlüklerde kökümüz ' batılın zıttı; hakikat, mecazın zıttı; gerçek, dogru, sabit olma, kesin, Allah(c.c)'ın ismi ve sıfatı, egemenlik, İslam, ölüm, dirilis, ilim, adalet, hikmet, mal, bayrak, kıyamet, pay' anlamlarında kullanılmıstır. Bu bölümde hak kökünün Eski ve Yeni Ahit'teki birçok anlamını kaybettigini gördük. Kur'an-ı Kerim'de hak kelime kökünün en çok kullanıldıgı anlamlar; 'gerçek, gerçeklesmek ve dogru ' dur. Hak kökünün Süryanice sözlüklerdeki 'gerçek, hakikat' anlamları Kur'an-ı Kerim'de de kullanılan agırlıklı anlamdır. Hak kökünün 'pay' anlamı ise; Eski Ahit, Süryanice sözlükler, Kur'an-ı Kerim, Arapça, Türkçe-Arapça ve Arapça- Türkçe sözlüklerde degismeyen ve yıllara meydan okuyan tartısmasız tek anlamıdır. Sonuç olarak; hak kelime kökü her ne kadar, Kur'an-ı Kerim'de; Eski ve Yeni Ahit'teki birçok anlamını kaybetmis olmasına ragmen, tam anlamıyla bir anlam kaymasına ugramamıs, ancak bir anlam daralması yasayarak çok uzun ömürlü, dinç, diri ve etkin çehresiyle insanlık hafızasında hatırı sayılır bir yere sahiptir.
|
|---|