Wonen in Brussel. Privaat, maar collectief wonen
De laagwaardige woonvormen die de stedelijke rand op vandaag bevolken, tonen in belangrijke mate het gezamenlijke onvermogen om een omgeving te produceren van enige collectieve betekenis. Veelal vormt een eindeloze repetitie van uniform verkavelde lappen grond het dominante speelveld waarbinnen een...
| Main Authors: | , |
|---|---|
| Other Authors: | |
| Format: | Conference Object |
| Language: | Dutch |
| Published: |
2014
|
| Subjects: | |
| Online Access: | http://hdl.handle.net/2078.1/282250 |
| Summary: | De laagwaardige woonvormen die de stedelijke rand op vandaag bevolken, tonen in belangrijke mate het gezamenlijke onvermogen om een omgeving te produceren van enige collectieve betekenis. Veelal vormt een eindeloze repetitie van uniform verkavelde lappen grond het dominante speelveld waarbinnen een voorspelbare woningproductie tot stand komt. De regie die hier gevoerd wordt is amper meer dan het beheersen van de optelsom van een eindeloze reeks private belangen. Enige vorm van ‘publieke sfeer’- in de betekenis van een gedeelde opvatting over waar het met deze ruimte naar toe moet-is hier notoir afwezig en als gevolg wordt het landschap nagenoeg volledig geconsumeerd. In deze sessie discussiëren we over de vraag wat collectief wonen in deze context kan zijn. Hoe hoog mikken we? Wonen we al collectief als we simpelweg dichter bij elkaar wonen, of als we een aantal voorzieningen delen die in de modale verkaveling niet worden gedeeld (als een gecorrigeerde versie van het individueel wonen)? Of zoeken we gedeelde vormen van wonen die de consumptieve trend keren en bijdragen aan een landschap met collectieve maatschappelijke betekenis. En wint architectuur in een meer publieke voorstad terug aan maatschappelijk belang? Centraal staat de vraag welke vorm collectiviteit aanneemt in een omgeving die geworteld is in het wensbeeld van het private wonen. |
|---|