Religious education. considerations on the topic of the distinction between fundamental and fundamentalist concepts

• Published in: Seminare. Poszukiwania naukowe
• Main Author: Benner, Dietrich
• Format: Article in Journal/Newspaper
• Language: Polish
• Published: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego (TNFS) 2023
• Subjects: fundamental; fundamentalistic; religion; christianity; islam; fundamentalny; fundamentalistyczny; religia; chrześcijaństwo; sami
• Online Access: https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/s/article/view/11688; https://doi.org/10.21852/sem.2010.27.15

After the terrorist attacks of September 11th 2001, social debate on the topic of religion boiled up anew. This was provoked by the terrorists themselves, who justified their actions giving religious reasons. On this backdrop, the author of the articles considers how to distinguish fundamental from fundamentalist approaches. As an educational theorist, he emphasises that people are „doomed” to Divine revelation in the same way that God could reveal Himself only to humanity – teachable beings. Thus, in his opinion religion is a specific form of human activity (praxis) in which and through which the person gives expression to his own serendipitous existence by developing a „religious musicality” within himself. This phrase means that each individual is given a feeling of „absolute dependence” (F. Schleiermacher) on God. On this basis, the individual as a thinking being, active and reflective, should do „everything accompanied by religion, and nothing because of religion” (F. Schleiermacher). According to the author it is precisely this criterion which allows the distinction between fundamental and fundamentalist attitudes. Po zamachach terrorystycznych z 11 września 2001 r. na nowo rozgorzała społeczna debata na temat religii. Sprowokowali to sami terroryści, którzy uzasadniali swoje działania motywami religijnymi. Na tym tle autor artykułów zastanawia się, jak odróżnić podejście fundamentalistyczne od fundamentalistycznego. Jako teoretyk edukacji podkreśla, że ludzie są „skazani” na Boskie objawienie, tak jak Bóg mógł objawić się jedynie ludzkości – istotom pouczającym. Religia jest zatem jego zdaniem specyficzną formą ludzkiej aktywności (praxis), w której i przez którą człowiek wyraża swoją własną nieoczekiwaną egzystencję, rozwijając w sobie „muzykalność religijną”. Sformułowanie to oznacza, że każda jednostka otrzymuje poczucie „absolutnej zależności” (F. Schleiermacher) od Boga. Na tej podstawie jednostka jako istota myśląca, aktywna i refleksyjna, powinna „wszystko robić z religią, a nic z powodu religii” ...