Membership without accession? Norway and Iceland and the application of European Union law

• Main Author: Drgas, Michał
• Format: Article in Journal/Newspaper
• Language: Polish
• Published: Instytut Politologii UG, Wydawnictwo Adam Marszałek 2017
• Subjects: Unia Europejska; prawo Unii Europejskiej; Europejski Obszar Gospodarczy; Norwegia; Islandia; European Union; European Union law; European Economic Area; Norway; Iceland; Pillar
• Online Access: https://czasopisma.bg.ug.edu.pl/index.php/cywilizacja/article/view/4092

Norway and Iceland are two states that are closely integrated with the European Union (EU) despite formally not being its members. Above all this is a result of them being bound by parts of EU law. On the one hand, as members of the European Economic Area, they apply EU laws that constitute its internal market as well as acts related to most of other EU policies once contained in its first pillar. On the other hand, being Schengen associated states, they are also required to apply EU border crossing and asylum rules and regulations. The article examines the mechanisms and procedures employed to enable the two states to apply EU law as well as ensure its proper application. It also investigates the range of EU laws that Norway and Iceland are obligated to follow and the degree to which they do so. Norwegia i Islandia to dwa państwa mocno zintegrowane z Unią Europejską (UE), pomimo iż nie są jej członkami. Przede wszystkim wynika to z faktu, iż są one zobowiązane do stosowania część prawodawstwa UE. Z jednej strony, jako członkowie Europejskiego Obszaru Gospodarczego, państwa te stosują akty prawa tworzące rynek wewnętrzny UE oraz akty odnoszące się do większości innych polityk UE zaliczanych w przeszłości do jej pierwszego filara; z drugiej natomiast, jako państwa stowarzyszone z systemem Schengen, podlegają obowiązkowi stosowania przepisów UE w zakresie przekraczania granic i azylu. Artykuł ten analizuje mechanizmy i procedury wykorzystywane w celu umożliwienia tym dwóm państwom stosowania prawodawstwa UE oraz mające gwarantować jego właściwe stosowanie. Rozpatruje ponadto zakres prawa UE, które Norwegia i Islandia zobowiązane są stosować oraz stopień wywiązywania się przez nie z tego obowiązku.