Small mammals of the suburban areas of Warsaw in the diet of the tawny owl Strix aluco

• Published in: Studia Ecologiae et Bioethicae
• Main Authors: Romanowski, Jerzy, Lesiński, Grzegorz, Bardzińska, Marta
• Format: Article in Journal/Newspaper
• Language: English
• Published: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie 2020
• Subjects: envir; geo; Microtus arvalis; Nyctalus noctula
• Online Access: https://doi.org/10.21697/seb.2020.18.5.31; https://bibliotekanauki.pl/articles/1062568.pdf; https://bibliotekanauki.pl/articles/1062568

We investigated the composition of small mammals at nine locations in the southwestern suburban zone of Warsaw (central Poland) through the analysis of the pellets of the Tawny owl Strix aluco. In total, we recorded 611 individuals of 15 species of small mammal communities in the diet. Rodents constituted the most numerous mammalian order. Among the most abundant prey we recorded were Myodes glareolus (63 individuals = 10.3% of all mammals), Apodemus agrarius (56 individuals = 9.2%) (173), Apodemus flavicollis (54 individuals = 8.8%), Mus musculus (48 individuals = 7.9%) and Microtus arvalis (44 individuals = 7.2%). We recorded also some species rarely captured by the tawny owl: Nyctalus noctula and Mustela nivalis. Species composition of small mammals of the study area resembled city parks, with several species typical for anthropogenic landscape. Zbadano skład zgrupowania drobnych ssaków na 9 stanowiskach położonych w podmiejskiej, południowo-zachodniej strefie Warszawy. Na podstawie analizy wypluwek puszczyka Strix aluco stwierdzono łącznie 611 osobników reprezentujących 15 gatunków drobnych ssaków, głównie gryzoni. Do najliczniejszych gatunków należały: nornica ruda Myodes glareolus (63 osobniki), mysz polna Apodemus agrarius (56), mysz leśna Apodemus flavicollis (54), mysz domowa Mus musculus (48) i nornik zwyczajny Microtus arvalis (44). Stwierdzono gatunki rzadko łowione przez puszczyka: borowca wielkiego Nyctalus noctula i łasicę łaskę Mustela nivalis. W porównaniu do teriofauny Kampinoskiego Parku Narodowego, badane zgrupowanie drobnych ssaków cechuje zubożony skład gatunkowy. Jest ono nieco bardziej podobne do zgrupowań zasiedlających miejskie parki, niż do stwierdzonych w Chojnowskim Parku Krajobrazowym. Na terenie badań ponad 25% oznaczonych do gatunku ssaków stanowiły gryzonie charakterystyczne dla krajobrazu silnie przekształconego przez człowieka.