| Summary: | Í þessari ritgerð er fjallað um upplifun landsbyggðarfólks af skemmtanalífi í miðborg Reykjavíkur samanborið við skemmtanalíf út á landi. Tekin voru djúpviðtöl við sjö einstaklinga á þrítugs aldri sem öll eru af landsbyggðinni og viðtölin við þau greind út frá helstu þemum sem birtust. Notast er við kenningar um hópa, sjálfsmynd, tvenndarhefðir sem og þrenns konar gerðir húmors til að rýna í gögnin. Í viðtölunum voru viðmælendur beðnir um að lýsa hefðbundnu kvöldi í miðbæ Reykjavíkur sem og úti á landi. Helstu niðurstöður voru að þó ýmislegt væri sameiginlegt með skemmtanalífi í Reykjavík og á þeirra heimaslóðum þá væri menningarmunur sem fælist meðal annars í fleiri heimasamkvæmum á landsbyggðinni, ólíkum viðhorfum til áfengisdrykkju, tengslum viðmælanda og úrvali á skemmtistöðum. Þetta varð til þess að viðmælendur þurftu að tileinka sér breyttar venjur við komuna til Reykjavíkur. Einnig komu fram vísbendingar um að landsbyggðarfólk eigi auðveldara með að tengja hvort við annað sökum þess að mörg þeirra upplifa sig sem einn hóp innan borgarinnar. Ein af þeim leiðum sem hópurinn notar til að tengjast er húmor. Þar er áberandi svokallaður yfirlætishúmor sem gengur út á að gera grín af þeim sem alist hafa upp í borgum. Einnig má sjá ákveðna spennulosun sem felst í því að grínast innan hópsins og sérstaklega á meðal þeirra sem eru enn að fóta sig innan borgarinnar.
|
|---|