Ung í annað sinn : áhrif þol- og styrktarþjálfunar á holdafar og hreysti eldra fólks

• Main Author: Sigurður Örn Gunnarsson
• Other Authors: Háskóli Íslands
• Format: Master Thesis
• Language: Icelandic
• Published: 2009
• Subjects: Íþrótta- og heilsufræði; Meistaraprófsritgerðir; Styrktarþjálfun; Holdafar; Heilsufar; Aldraðir; Þolþjálfun; Líkamsþjálfun; Megindlegar rannsóknir; sami
• Online Access: http://hdl.handle.net/1946/4018

Ýmsar líkamsbreytingar koma fram hjá fólki þegar það eldist. Hækkandi aldri fylgir minnkuð hreyfigeta og ýmis heilsufarsleg vandamál geta gert vart við sig. Rannsóknir á líkamsþjálfun eldri aldurshópa hafa sýnt fram á mikilvægi þjálfunar í baráttunni við áðurnefnda fylgifiska öldrunar. Það er því í vaxandi mæli farið að ráðleggja öldnum að stunda reglulega líkams- og heilsurækt og tileinka sér lífshætti hreyfingar. Meginmarkmið rannsóknarinnar var að skoða áhrif blandaðar þol- og styrktarþjálfunar á holdafar og hreysti aldraðra. Þátttakendur í rannsókninni voru ellilífeyrisþegar 70 ára og eldri af höfuðborgarsvæðinu og úr Árborg. Í upphafi var 400 einstaklingum boðin þátttaka og síðar var mökum þeirra sem þáðu boðið, boðið að vera með líka. Alls voru það 176 einstaklingar sem þáðu boð um þátttöku, af þeim uppfylltu 8 einstaklingar ekki skilyrði um þátttöku og því voru það 168 manns, sem hófu rannsóknina. Þátttakendur þreyttu próf í byrjun rannsóknar. Með þeim var lagt mat á liðleika í efri og neðri líkamshelmingi, SPPB hreyfifærniprófið, sex mínútna göngupróf, mat á gripstyrk og styrk í framanverðu læri. Líkamssamsetning var metin með líkamshlutamælingum og mælingum á fitu, beinum og vöðvum með DXA geislagleypnimælingum. Úrtakinu var skipt af handahófi í tvo hópa, þjálfunarhóp (ÞH, n=87) og viðmiðunarhóp (VH, n=58). Hlutfall karla var það sama í báðum hópum og meðalaldur hópanna sá sami. Þjálfunarhópurinn stundaði blandaða þol- og styrktarþjálfun í 26 vikur. Þolþjálfunin fólst í göngu tvisvar í viku undir leiðsögn íþróttafræðinga og sjúkraþjálfara, en hina daga vikunnar gengu þátttakendur sjálfir, styrktarþjálfun var tvisvar í viku og skráðu þátttakendur alla hreyfingu í dagbækur. Viðmiðunarhópur naut ekki skipulagðar þjálfunar á rannsóknartíma. Að loknum fyrri mælingum kom fram munur á milli hópanna í þremur prófum. ÞH var fljótari að standa upp og hringa keilu (p<0,001), hafði meiri styrk í vöðvum í framanverðu læri (p<0,05) og meiri beinþéttni í hægri lærleggshálsi (p<0,05). Helstu niðurstöður að ...