„Vertu stillt vina mín.“ Sturlun og sveitasamfélag í skáldsögunum Dalalífi og Ljósu

• Main Author: Harpa Rún Kristjánsdóttir 1990-
• Other Authors: Háskóli Íslands
• Format: Thesis
• Language: Icelandic
• Published: 2015
• Subjects: Almenn bókmenntafræði; Guðrún frá Lundi 1887-1975. Dalalíf; Dalalíf (skáldsaga); Kristín Steinsdóttir 1946. Ljósa; Ljósa (skáldsaga); Bókmenntagreining; Varpa; Kvenna; Falla; Vina; Iceland; Lundi
• Online Access: http://hdl.handle.net/1946/21080

Snemma á sjöunda áratug síðustu aldar lét heimspekingurinn Michel Foucault þau orð falla að skynsemi og sturlun væri tvíeyki sem sífellt mætti snúa á haus. Í bókunum Dalalífi (1946-51) eftir Guðrúnu Árnadóttur frá Lundi og Ljósu (2010) eftir Kristínu Steinsdóttur segir af húsfreyjum í íslenskri sveit sem þjást af geðsjúkdómum. Í sturlun sinni varpa þær þó ljósi á ýmsa ágalla samfélagsins innan sögusamhengisins. Hér eru birtingarmyndir þessara tveggja kvenna til umfjöllunar. Sturlun og samfélag þeirra eru mátuð við kenningar Michel Foucault úr bókinni Sturlun á skynsemisöld (1961). Samfélagsleg jöðrun þeirra verður skoðuð meðal annars í ljósi femínisma Elaine Showalter og Simone de Beauvoir auk þess sem andstæður sveitar og borgar verða heimfærðar á fámennisfælni-kenningar Carol J. Clover. In the early 60‘s, philosopher Michel Foucault claimed that madness and sanity were a constantly reversible pair. Guðrún Árnadóttir’s Dalalíf (1946-51) and Kristín Steinsdóttir’s Ljósa (2010) feature housewives who live in rural Iceland and suffer from mental illnesses. Their psychosis sheds a light on various flaws in the society portrayed in the stories. How the two women are portrayed is the subject of this essay. Madness and the society they live in is compared to Foucault’s theories from Madness and Civilization (1961). Them living on the borders of society is investigated in light of feminist theories by Elaine Showalter and Simone De Beauvoir along with associating the contradiction of rural versus urban to Carol J. Clover’s theories of urbanoia.