| Summary: | Ritgerðin er lokuð til 2018 Ísland hefur átt í deilu við önnur ríki er viðkemur nýtingu á makrílstofni þeim er hefur heiðrað land og þjóð með nærveru sinni við Íslandsstrendur undanfarin ár. Þeir þjóðréttaraðilar sem deila eru umfram Ísland, Noregur, Færeyjar og Evrópusambandið. Í fyrstu var ákveðin samstaða um skiptingu aflahlutdeildar á milli fárra ríkja. Öll ríkin hafa hins vegar undanfarin ár gefið út kvóta einhliða, án þess að samstaða sé varðandi slíka úthlutun. Eins og deilunni er háttað í dag snýst hún einna helst um skiptingu aflahlutdeildar, og eðli máls samkvæmt liggur engin niðurstaða fyrir hvað varðar sameiginlega aflaúthlutun fyrir árið 2014. Evrópusambandið setti fram í september árið 2012 reglugerð sem er til þess fallin að veita sambandinu heimild til þess að beita ákveðnum úrræðum gegn því ríki sem stundar veiðar á stofnum (öllum þeim víðförulum fiskstofnum) með óábyrgum hætti. Með tilkomu skýrslu ICES í október 2013 um ástand makrílstofnsins glæddist andrúmsloftið á fundum ríkjanna og ríkir meiri bjartsýni en áður. Mikið óöryggi ríkir þó enn í samskiptum ríkjanna, bæði hvað varðar deiluna sjálfa sem og beitingu þeirra úrræða sem Evrópusambandið hefur sett fram á undanförnum misserum. Umfjöllunarefni ritgerðarinnar er á sviði Evrópuréttar, en við vinnslu ritgerðarinnar voru skoðuð lögskýringargögn og rit fræðimanna ásamt skýrslum opinberra stofnanna í þeim tilgangi að varpa ljósi á það hvort takmarkanir væru vegna EES-samningsins á heimild Evrópusambandsins til aðgerða gegn Íslandi.
|
|---|