Félagsleg þátttaka einstaklinga með þroskahömlun sem búa á sambýlum. Mat forstöðumanna sambýla

• Main Author: Eva Ólafsdóttir 1973-
• Other Authors: Háskóli Íslands
• Format: Thesis
• Language: Icelandic
• Published: 2012
• Subjects: Félagsráðgjöf; Þroskaheftir; Fatlaðir; Liðveisla; Félagslíf; Samskipti; Akureyri; Halda; Mikla; Háskólans á Akureyri
• Online Access: http://hdl.handle.net/1946/10385

Leitarorð: Þroskahömlun, sambýli, félagsleg þátttaka, félagsleg samskipti, fötlun, liðveisla. Keywords: Mental retardation, community housing, social work, social participation, social interaction, disability. Þessi ritgerð fjallar um félagslega þátttöku fólks með þroskahömlun sem búsett er á sambýlum. Ritgerðin byggir á rannsókn sem framkvæmd var haustið 2011 þar sem sendir voru út spurningalistar til forstöðumanna sambýla víðs vegar um landið og samanburðarhóps sem valinn var úr deildum Háskóla Íslands og Háskólans á Akureyri. Spurningarnar vörðuðu félagslega þátttöku viðkomandi einstaklinga og mat á því hvort félagslegum þörfum þeirra væri fullnægt. Forstöðumenn sambýla svöruðu hver fyrir einn skjólstæðing og einstaklingar samanburðarhópsins svöruðu fyrir sig og lögðu mat á eigin félagslega þátttöku og þarfir. Að auki var í spurningalistanum sem lagður var fyrir forstöðumenn sambýla spurt um þætti sem tengdust möguleikum viðkomandi einstaklinga til þess að tjá sig og eiga samskipti við aðra ásamt því hversu mikla aðstoð þeir sem á þyrftu að halda fengju við samskipti. Niðurstöður leiddu í ljós að margir innan rannsóknarhópsins hafa skerðingar sem ætla má að hafi áhrif á getu þeirra til þess að eiga samskipti við aðra. Þrátt fyrir að lögum samkvæmt eigi fatlaðir rétt á allri þeirri aðstoð sem þeir þarfnast til þess að geta notið sömu lífskjara og aðrir þjóðfélagsþegnar vantar mikið upp á að þeir einstaklingar sem rannsóknin náði til fái slíka aðstoð við félagsleg samskipti. Samanburðarhópurinn átti mun meiri samveru með vinum og ættingjum en rannsóknarhópurinn, bæði á eigin heimili og utan þess. Sérstaka athygli vakti að aðeins 2% rannsóknarhópsins voru í föstu sambandi en 81% samanburðarhópsins. Fram kom í svörum nokkurra forstöðumanna að viðkomandi einstaklingur óskaði þess að vera í slíku sambandi en þyrfti á einhvern hátt aðstoð við að bera sig að við það. Niðurstöður rannsóknarinnar gefa til kynna að ástæða sé til þess að leita leiða til að virkja fjölskyldur og vini þeirra einstaklinga sem hafa ...