Συνεργασία στα πλαίσια του Αρκτικού Συμβουλίου: περιβαλλοντική προστασία

• Main Authors: Καμινιάρης-Κοντόσταυλος Όθων-Αλέξανδρος, Kaminiaris-Kontostavlos Othon-Alexandros
• Format: Doctoral or Postdoctoral Thesis
• Language: Greek
• Published: 2017
• Subjects: Κοινωνικές; Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες; Social; Political and Economic sciences; Arctic; Arctic Council; Climate change
• Online Access: https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/uoadl:2287217

Η Αρκτική εκτιμάται πως κρύβει το 13% του μη ανακαλυφθέντος πετρελαίου και το 30% των μη ανακαλυφθέντων αποθεμάτων φυσικού αερίου παγκοσμίως, ενώ, παράλληλα, αποτελεί την περιοχή του πλανήτη που πλήττεται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή, θερμαινόμενη με διπλάσιο ρυθμό από οποιαδήποτε άλλη (φαινόμενο της «αρκτικής ενίσχυσης»). Πλέον, γίνεται λόγος για το «αρκτικό παράδοξο», καθώς, με την τήξη των εκεί πάγων, ανοίγονται νέοι εμπορικοί δίαυλοι και διευκολύνεται η εκμετάλλευση των υπαρχόντων πόρων, η χρήση και εξόρυξη των οποίων επιδεινώνουν την κατάσταση της περιοχής, καθιστώντας την και υπαίτια της κλιματικής αλλαγής, πέρα από αποδέκτη της. Το Αρκτικό Συμβούλιο, ο γνωστότερος, αν όχι ο σημαντικότερος δρών που ασχολείται με την περιβαλλοντική προστασία της Αρκτικής, ως οντότητα ηπίου δικαίου, στερείται νομοπαρασκευαστικής εξουσίας, όμως, το γνώρισμα του αυτό δεν περιστέλλει τόσο την επιρροή του. Το Συμβούλιο συμβάλλει στην προστασία της περιοχής, μέσω προγραμμάτων, με τη διεξαγωγή ερευνών, τη διάχυση της παραγόμενης γνώσης και την ενημέρωση-ευαισθητοποίηση για τα ζητήματά της, ενώ έχει αποτελέσει το forum διαπραγμάτευσης τριών νομικά δεσμευτικών πολυμερών συμφωνιών για την Αρκτική, δράση που αποδεικνύει την εξέλιξη και την «οργανωσιακή εκμάθησή» του ως θεσμού. It is estimated that in the Arctic lies 13% of the undiscovered oil and 30% of the undiscovered natural gas global resources. Also, the Arctic constitutes the most susceptible to climate change region of the planet, as the temperature there has risen twice as much as in other regions (“Arctic amplification”). With the melting of the Arctic ice, new sea routes become available and the exploitation of the Arctic resources becomes easier. Thus, the “arctic paradox” is born: as the use and exploitation of the aforementioned sea routes and resources deteriorate the state of the region, rendering it responsible for climate change, apart from its most vulnerable prey. The Arctic Council, the best known (if not most important) actor concerning itself with the ...