Udział ubogich w ewangelizacji na przykładzie działalności kościelnych wspólnot podstawowych

• Main Author: Hajduk, Ryszard
• Format: Article in Journal/Newspaper
• Language: Polish
• Published: John Paul II Catholic University of Lublin 2020
• Subjects: Kościół; ewangelizacja; laikat; ubodzy; kościelne wspólnoty podstawowe; Church; evangelization; laity; the poor; basic ecclesial communities; sami
• Online Access: https://czasopisma.kul.pl/index.php/snt/article/view/6484

The Christian laity is called to the ministry of evangelization in the Church and for the Church. In this work, basic ecclesial communities play an important role, because they are forming disciples of Christ and preparing them to bear testimony to the Gospel in the world. The communities have been initiated in the Church of South America and are centres of evangelization as a true expression of ecclesial communion (ChL no. 26). They also express the preferential option of the Church for the poor, because they are often created by people deprived of fair access to material goods and live on the margins of society. In the activities of basic ecclesial communities, the poor evangelize themselves first, feeding on the Word of God, to make it a source of inspiration for life and action. At that time, the poor are becoming subjects of evangelization, when they recognize the proclamation of the Good News of salvation as their task, not only with words but also through the testimony of life. The transmission of the Gospel occurs in interpersonal encounters in which the attitude of believers in Christ urges people to adopt Christian values and imbue in them the culture created by them. Wierni świeccy są powołani do pełnienia posługi ewangelizacyjnej w Kościele i dla Kościoła. W tym dziele ważną rolę odgrywają kościelne wspólnoty podstawowe, w których formowani są uczniowie Chrystusa i poprzez które rozwija się dzieło ewangelizacji. Wspólnoty te, których działalność została zapoczątkowana w Kościele południowoamerykańskim, są prawdziwym wyrazem kościelnej komunii i ośrodkami ewangelizacji (ChL nr 26). Są one także szczególnym wyrazem opowiedzenia się Kościoła po stronie ubogich, gdyż często tworzą je ludzie pozbawieni sprawiedliwego dostępu do dóbr materialnych i żyjący na marginesie życia społecznego. W działalności kościelnych wspólnot podstawowych ubodzy najpierw sami siebie ewangelizują, karmiąc się słowem Bożym, aby stało się ono dla nich źródłem inspiracji do życia i działania. Wówczas też ubodzy stają się podmiotami w dziele ewangelizacji, głosząc Dobrą Nowinę o zbawieniu nie tylko słowem, ale także świadectwem życia. Jej przekaz następuje dzięki konkretnym spotkaniom międzyosobowym, w których postawa wierzących w Chrystusa wzywa ludzi do przyjęcia wartości chrześcijańskich i przepojenia nimi tworzonej przez nich kultury.