„Jarðsett verður í heimagrafreit“: Nýbreytni í greftrunarsið Íslendinga á nítjándu og tuttugustu öld Fyrsta grein

• Main Author: Hugason, Hjalti
• Format: Article in Journal/Newspaper
• Language: English
• Published: Studia Theologia Islandica 2021
• Subjects: Greftrunarsiður; heimagrafreitir; bændamenning; (íslensk) kirkjusaga; Veita; Iceland
• Online Access: https://ojs.hi.is/index.php/ritrodgudfraedistofnunar/article/view/3790

Á síðasta fjórðungi nítjándu aldar ruddi athyglisverð nýjung sér til rúms í íslenskum greftrunarsiðum. Í stað þess að látnir væru grafnir í sameiginlegum sóknarkirkjugörðum, eins og aldalöng hefð var fyrir hér á landi og annars staðar í hinum kristna heimi, sóttust nú stöðugt fleiri bændur eftir því að fá heimild yfirvalda fyrir því að þeir og nánustu ættmenn þeirra fengju að hvíla heima á bújörðum sínum. Sökum þess hve algengt þetta varð, sem og hve þetta brýtur í bága við hina kristnu hefð, er um athyglisvert trúar-, menningar- og félagssögulegt fyrirbæri að ræða.Í greininni er þessi nýbreytni kortlögð að verulegu leyti á grundvelli áður ókannaðra skjal-legra heimilda. Rakið er hvernig yfirvöld tóku að veita heimildir fyrir stofnun heimagrafreita laust fyrir 1880, hvernig lagagrundvöllur var skapaður fyrir þetta fyrirbæri snemma á fjórða áratug tuttugustu aldar og loks hvernig bann var lagt við stofnun nýrra grafreita á önd-verðum sjöunda áratugnum. Þá er sýnt fram á hvernig fastar venjur mynduðust um leyfis-veitingarnar sem síðar voru formgerðar í lögum og reglugerð.Veraldleg yfirvöld voru lengst af hliðholl bændum í eftirsókn þeirra eftir heimagrafreitum, þó með undantekningum á ofanverðum öðrum áratug tuttugustu aldar og fram eftir þeim þriðja. Þannig sniðgengu þau lengst af stefnu þjóðkirkjunnar en biskupar hennar voru alfarið andvígir heimagreftri nema í algerum undantekningartilvikum og þá einkum vegna erfiðra líkflutninga. Í greininni er þó sýnt fram á að biskupar gátu með ýmsu móti haft áhrif á þau skilyrði sem sett voru fyrir stofnun grafreitanna og síðar hvernig ákvæði laga um þá voru túlkuð og þeim framfylgt. Koma áhrif þeirra ekki síst fram í því hvernig stærð grafreitanna voru takmörk sett en með því móti var að einhverju leyti unnið gegn upplausnaráhrifum siðarins. Around 1880, an interesting change began to shape the burial customs in Iceland. Previously, like other Christian territories, all Icelanders were buried in common parish cemeteries. Now, more and more farmers began to ask for ...